Του
Δημήτρη Κατσούλη
Νομικού, τ. Δημάρχου Αυλώνος Ευβοίας
Στον σκληρό πυρήνα της ratio του
δικαιώματος της αντιμισθίας που καταστρώνεται εξάλλου ρητά στον Ευρωπαϊκό Χάρτη
Τοπικής Αυτονομίας ο οποίος άλλωστε και έχει αυξημένη τυπική ισχύ έναντι της
κοινής εθνικής νομοθεσίας και κατευθύνει τον κοινό νομοθέτη, βρίσκεται η θέση
ότι: ο αιρετός επιλέγεται από το
εκλογικό σώμα για να ασκήσει τα καθήκοντά του προς όφελος του δημοσίου
συμφέροντος και της αντίστοιχης τοπικής κοινωνίας και για να φέρει σε πέρας την αποστολή του υποχρεώνεται
να διαθέσει όλο τον αναγκαίο χρόνο αλλά και να καταβάλλει προσωπικές δυνάμεις.
Υποχρεώνεται συνεπώς να απέχει ή να μειώσει
την επαγγελματική και εν γένει οικονομική του δραστηριότητα για να φέρει σε
πέρας την εντολή. Έχει συνεπώς αναγκαστική απώλεια εισοδήματος και ταυτόχρονα
πρέπει να καταβάλλει εργασιακές δυνάμεις προκειμένου να εκτελέσει τα καθήκοντά
του τα οποία μάλιστα από την φύση τους απαιτούν αυξημένη ευθύνη, άσκηση
ανώτατης διοίκησης και χρηστή αλλά και
αποτελεσματική διαχείριση ανθρώπινων και οικονομικών πόρων.
Ο αιρετός γιαυτή την
αποστολή πρέπει να έχει οικονομική αμοιβή και
κάλυψη του εισοδήματος το οποίο χάνει επειδή δεν ασχολείται με την
επαγγελματική του δραστηριότητα εφόσον εργαζόταν ως υπάλληλος και τώρα τυγχάνει ειδικής άδειας
πλήρους θητείας, είτε όσο θα ήταν αναγκαίο ως ελεύθερος επαγγελματίας. Γιαυτό εξάλλου το
αίτημα για οικονομικές απολαβές δεν μπορεί να περιορίζεται στον τύπο των εξόδων
παράστασης. Τα έξοδα παράστασης προϋποθέτουν έναν εργαζόμενο και οικονομικά αυτόνομο αιρετό, δηλαδή έναν
υπάλληλο ο οποίος παρέχει εργασία κατά τον εργασιακό χρόνο στον εργοδότη του,
στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα, έναν ελεύθερο επαγγελματία ή έναν
συνταξιούχο, και πέραν αυτού του εργασιακού χρόνου ασκώντας την αποστολή του
Δημάρχου ή του Αντιδημάρχου του καλύπτεται οικονομικά το κόστος άσκησης της
πολιτικής εντολής. Η ίδια η πραγματικότητα μετέβαλε στην πράξη το περιεχόμενο
των εξόδων παράστασης αφού κατανοήθηκαν ακόμη και από τον νομοθέτη ως ανταμοιβή
του αιρετού για την εργασία του στο πλαίσιο της πολιτικής εντολής, ιδίως όταν
συνοδεύτηκαν από τις λειτουργικές διευκολύνσεις και ιδιαίτερα την ειδική άδεια
πλήρους θητείας για τους αιρετούς – εργαζομένους του δημοσίου τομέα.
Σήμερα, όντως η αντιμισθία αντικαθιστά τα έξοδα
παράστασης με μία σειρά θετικών ρυθμίσεων που εισήγαγε ο ν. 3852/2010. Η
εφαρμογή όμως αυτών των ρυθμίσεων υπό καθεστώς βίαιης δημοσιονομικής
προσαρμογής έχει καταστήσει την τοπική αυτοδιοίκηση πεδίο σκληρής
χειραγώγησης και οι θετικές συνέπειες
των ρυθμίσεων του «Καλλικράτη» για την αντιμισθία διαρκώς συρρικνώνονται στοχεύοντας
πλέον τόσο στην υπονόμευση της ratio του
θεσμού της αντιμισθίας όπως καταστρώθηκε το 2010 όσο και στην διαρκή μετακύλιση
του «κόστους της πολιτικής» αλλά και της «δημοκρατίας» μονοσήμαντα στους Δήμους
οι οποίοι καλούνται να καταβάλλουν πλέον τις αμοιβές της οργανικής θέσης των
αιρετών, στο πλαίσιο της αναγνώρισης του δικαιώματος επιλογής μεταξύ μισθού της
οργανικής θέσης και αντιμισθίας.
Τελικά σήμερα η αντιμισθία των αιρετών της
πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης ισχύει όπως αποτυπώνεται στον ακόλουθο
πίνακα.
ΠΙΝΑΚΑΣ 1. ΙΣΧΥΟΝ
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΠΟΣΟΝ ΤΗΣ ΜΗΝΙΑΙΑΣ ΑΝΤΙΜΙΣΘΙΑΣ
ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ
|
4750 ευρώ
|
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΗΜΟΥ ΑΝΩ 100.000 κατ.
|
4275 ευρώ
|
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΗΜΟΥ 20.000 -100.000 κατ.
|
3420 ευρώ
|
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΗΜΟΥ ΕΩΣ 20.000 κατ.
|
2565 ευρώ
|
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΗΜΟΥ ΑΝΩ 100.000 κατ.
|
2137 ευρώ
|
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΗΜΟΥ 20.000-100.000 κατ.
|
1710 ευρώ
|
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΗΜΟΥ ΕΩΣ 20.000 κατ.
|
1282 ευρώ
|
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ. ΔΗΜΟΥ
ΑΝΩ 100.000 κατ.
|
900 ευρώ
|
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ. ΔΗΜΟΥ
20.000- 100.000 κατ.
|
720 ευρώ
|
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ. ΔΗΜΟΥ
ΕΩΣ 20.000 κατ.
|
540 ευρώ
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου