"Πρόεδροι δημοκρατικά διορισμένοι"

 

Του Στέφανου Παραστατίδη

Έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς αντιλαμβάνεται η ΝΔ το επιτελικό κράτος και κατ’ αντιστοιχία τη δημοκρατία στην περίπτωση της αυτοδιοίκησης.

Πιο συγκεκριμένα, στο Άρθρο 29 του νέου εκλογικού νόμου που έφερε η κυβέρνηση για την αυτοδιοίκηση αναφέρει ότι «στις δημοτικές κοινότητες με πληθυσμό μεγαλύτερο ή ίσο των τριακοσίων ενός (301) κατοίκων, ο συνδυασμός του επιτυχόντος δημάρχου λαμβάνει τα τρία πέμπτα (3/5) του συνόλου των εδρών των συμβούλων σε κάθε δημοτική κοινότητα».

Τι πρακτικά σημαίνει αυτό; Αν θέλει κάποιος να κατεβεί πρόεδρος σε ένα χωριό, το κριτήριο για να εκλεγεί δεν θα είναι οι ψήφοι των συγχωριανών αλλά η επιλογή του νικητή δημάρχου και μόνο. Επί της ουσίας, δεν έχει καμία σημασία η δημοκρατική διαδικασία και ποιον ψηφίζουν οι πολίτες μιας κοινότητας -η δημοκρατία στο καναβάτσο.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Σχετίζεται με την ακυβερνησία των δήμων του προηγούμενου εκλογικού νόμου που πράγματι έφερε χάος; Προφανώς όχι στο επίπεδο των κοινοτήτων. Εδώ, εν προκειμένω, η κυβέρνηση νομοθετεί με βάση το μικροκομματικό της συμφέρον. Και εξηγούμαι: η μεγάλη πλειοψηφία των δημάρχων που προέκυψαν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019 συνδέονται με το χώρο της ΝΔ (περίπου 70%). Οι τρόποι χρηματοδότησης αλλά και οι εκτός ΑΣΕΠ προσλήψεις όπως και οι απευθείας αναθέσεις λόγω πανδημίας αυξάνουν τις πελατειακές σχέσεις (και τη διαφθορά την οποία θα πρέπει να δούμε ξεχωριστά) και αντίστοιχα τις πιθανότητες εκλογής των εν ενεργεία δημάρχων. Αυτό, κατ΄επέκταση, διατηρεί τον βολικό για την κυβέρνηση κομματικό συσχετισμό.

Επιπρόσθετα με τον προαναφερόμενο νόμο, αυξάνεται και η διαπραγματευτική αξία των εν ενεργεία δημάρχων έναντι της επιλογής υποψηφίων αλλά κυρίως προέδρων κοινοτήτων, τους οποίους παίρνει όλους -ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα σε κάθε κοινότητα- ο νικητής δήμαρχος.

Ο δε υποψήφιος πρόεδρος κοινότητας, για να επιτύχει την εκλογή του, θα πρέπει να πολιτεύεται όχι με κριτήριο ποιος είναι ο δημοτικός συνδυασμός που του ταιριάζει ως προς τις ιδέες αλλά με το ποιος υποψήφιος δήμαρχος είναι το φαβορί.

Μιλάμε για δημοκρατία-καζίνο, στην οποία ο νικητής τα παίρνει όλα και οι πολιτευόμενοι είναι αιχμάλωτοι ενός αντιδημοκρατικού εκλογικού νόμου.

Για να γίνω ακόμη πιο σαφής, στην περίπτωση που αναφέρω η δημοκρατία ευτελίζεται διότι χάνει κάθε νόημα η ψήφος του πολίτη και οι πρόεδροι των κοινοτήτων επί του πρακτέου «διορίζονται» από τον επιτυχόντα δήμαρχο.

Τι σημασία όμως έχει η δημοκρατία για τη Νέα «Δημοκρατία»; Σταθερότητα να έχουμε και όλα τα άλλα να πάνε να ….