Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη
Η
αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων προς την Αυτοδιοίκηση, μία χρονίως ανεκπλήρωτη
θεσμική τομή, καθοριστική για τον
εκσυγχρονισμό κράτους και την αναγέννηση
της δημοκρατίας, είναι πάλι στο προσκήνιο ένεκα της Επιτροπής που συγκρότησε ο
Υπουργός Εσωτερικών.
Είχε
πάντως προηγηθεί η νομοθέτηση του ψευδεπιγράφως λεγόμενου «επιτελικού κράτους»
και ακολούθησαν και άλλα νομοθετήματα που παγίως υποκλέπτουν αρμοδιότητες
της Αυτοδιοίκησης ή δεν τις μεταφέρουν
όσα στοιχειωδώς δικαιούται. Σε αυτά
προστίθεται και η ανησυχία για την κατάργηση των δημοτικών λιμενικών ταμείων
και την μεταφορά τους στο Υπουργείο Ναυτιλίας.
Η
αρμοδιότητα της διαχείρισης των λιμένων υπήρξε μία παλιά διεκδίκηση των Δήμων
που υλοποιήθηκε σε ελάχιστες περιπτώσεις σε σχέση με τον αριθμό των Δήμων που
έχουν στα όρια τους λιμάνια. Συγκεκριμένα λειτουργούν 75 Δημοτικά Λιμενικά
Ταμεία, τα περισσότερα στα νησιά. Αρκετά
λιμενικά ταμεία παρέμειναν στο Κράτος ως
εστίες κομματικών διορισμών και εξυπηρέτησης κομματικής πελατείας.
Ακόμη
και όταν στα μεγάλα λιμάνια δημιουργήθηκαν οι 12 Ανώνυμες Εταιρίες, οι
Οργανισμοί Λιμένος και εκεί συνεχίστηκε η πεπατημένη των κομματικών διορισμών
και του βολέματος των κομματικών στελεχών της επαρχιακής κομματικής ιεραρχίας.
Η περίπτωση βέβαια του Οργανισμού Λιμένων Εύβοιας, του μοναδικού πολυλιμενικού
οργανισμού ο σκοπός της πελατειακής και κομματικής και όχι μόνο εκμετάλλευσης
θα μπορούσε να αποτελέσει και αντικείμενο διδακτορικής διατριβής στην πολιτική
επιστήμη!!!
Από
τις προηγούμενες δεκαετίες το Κράτος δίσταζε να χάσει τα λιμενικά ταμεία για τους
λόγους που προαναφέραμε. Αλλά και η τοπική αυτοδιοίκηση υπήρξε διστακτική και
άτολμη τόσο για να τα διεκδικήσει όσο και για να τα διαχειριστεί με τρόπο αποτελεσματικό
και παραδειγματικό.
