ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ: 2020

Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση: Αρχές, εφαρμοσμένες πολιτικές, προτάσεις πολιτικής.

Σταύρος Αρναουτάκης

https://www.politica.gr/

Η πανδημία αναδεικνύει νέες ανάγκες. Όχι μόνο για την προστασία της ανθρώπινης ύπαρξης. Αλλά και για την ανθεκτικότητα χωρών και κοινωνιών. Οι επιπτώσεις της δεν περιορίζονται στο υγειονομικό επίπεδο. Στην οικονομία και στην εργασία προβλέπεται να είναι δραματικές. Οι παραγωγικές, οικονομικές, επιχειρηματικές και αναπτυξιακές δραστηριότητες αναμένεται να υποστούν μεγάλα πλήγματα.

Ως εκ τούτου, δεν χρειάζεται η οποιαδήποτε αυταρέσκεια. Πόσω μάλλον η υποτίμηση των προβλημάτων. Αντιθέτως, απαιτείται η έγκαιρη αντίδρασή μας. Και προπαντός, η θεμελίωση και υλοποίηση ενός εμπροσθοβαρούς σχεδίου, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε με αποτελεσματικότητα τους κινδύνους που ελλοχεύουν. Πρωτίστως δε, να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες και τις προκλήσεις, οι οποίες διανοίγονται μπροστά μας.

Το Ταμείο Ανάκαμψης, παρά τις αμφιταλαντεύσεις και ανακολουθίες του, αποτελεί ένα άλμα προς τα εμπρός. Άλλωστε, οι συμβιβασμοί -ακόμη και οι αχρείαστοι- είναι σύμφυτοι με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το σημαντικότερο, η χρηματοδότηση που απέσπασε η Ελλάδα, μάς προσφέρει τη δυνατότητα να αναζωογονήσουμε την οικονομία, να στηρίξουμε την απασχόληση. Στην ουσία, μάς επιτρέπει, με μια ορθή διαχείριση, να αιμοδοτήσουμε τους τομείς εκείνους που θα διαδραματίσουν αποφασιστικό ρόλο για τη μετάβασή μας σε ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο.

Οι τοπικές κοινωνίες μπροστά στην ενεργειακή αλλαγή.

Χάρης Δούκας

Αν. Καθηγητής, Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών

και Μηχανικών Υπολογιστών, ΕΜΠ

το άρθρο δημοσιεύθηκε στο

Βήμα της Κυριακής (28 Ιουνίου 2020)

Αναδημοσίευση από:https://e-mc2.gr

Χρειαζόμαστε σημαντικές επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) τα επόμενα χρόνια, αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την κλιματική κρίση. Εκτιμάται ότι οι επενδύσεις σε παγκόσμια κλίμακα θα χρειαστεί να υπερδιπλασιαστούν, από τα περίπου 300 δισ. $ το 2018 σε περισσότερα από 650 δισ. $ κατά μέσο όρο για κάθε έτος την περίοδο 2020-2050, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ανανεώσιμης Ενέργειας.

Είναι όμως οι επενδύσεις αυτές κερδοφόρες;

Το προηγούμενο διάστημα μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, με την εξαιρετικά πτωτική ζήτηση για ηλεκτρική ενέργεια, οι εταιρείες είχαν, για την κάλυψη της, τον άνθρακα ως τελευταία τους επιλογή. Σε πρόσφατη μελέτη του πανεπιστήμιου του Imperial, οι επενδύσεις ΑΠΕ σε Γερμανία και Γαλλία είχαν απόδοση κοντά στο 180% σε μία περίοδο 5 ετών, ενώ οι αντίστοιχες επενδύσεις ορυκτών καυσίμων λίγο πάνω από 20%. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, για την ίδια περίοδο, οι επενδύσεις σε πράσινη ενέργεια είχαν αποδόσεις κοντά στο 75%, ενώ οι επενδύσεις σε ορυκτά καύσιμα μετά βίας προσέγγιζαν το 10%. Στη χώρα μας, η τελευταία δημοπρασία για τις ΑΠΕ (2 Απριλίου) έκλεισε με τιμές κάτω του κόστους παραγωγής των λιγνιτικών μονάδων. Επιπλέον, οι μετοχές των εταιρειών πράσινης ενέργειας ήταν λιγότερο ασταθείς σε διακυμάνσεις, συγκριτικά με αυτές των ορυκτών καυσίμων, τα σχετικά χαρτοφυλάκια των οποίων κατέρρευσαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Κοινωνική αλληλέγγυα οικονομία και τοπική αυτοδιοίκηση

Άρθρο του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

Έχει γραφτεί για την Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία ότι «αποτελεί έκφραση, οργάνωση και δραστηριοποίηση της «κοινωνίας των πολιτών» και των «άμεσων παραγωγών» και έχει κινηματικά χαρακτηριστικά από «κάτω προς τα πάνω». Αποσκοπεί στην εφαρμογή «κοινωνικών καινοτομιών» και στην ενεργοποίηση του «κοινωνικού κεφαλαίου». Εμπεριέχει μια δυναμική μετασχηματισμού των σχέσεων παραγωγής – διανομής προϊόντων και υπηρεσιών, άρα διαφοροποίησης της οικονομικής βάσης, που μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της απασχόλησης και σε μια προοπτική οικονομικής αλλαγής με κοινωνικό πρόσημο. Εφαρμόζει ένα διαφορετικό επιχειρηματικό μοντέλο σε σχέση με τις συμβατικές (ιδιωτικές επιχειρήσεις) και το Κράτος (εργοδότη ή πάροχο υπηρεσιών), με τη χρησιμοποίηση – επανεπένδυση των κερδών για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τη διεύρυνση της παραγωγικής δραστηριότητας και την άμβλυνση του κοινωνικού αποκλεισμού και περιθωριοποίησης.» (βλ. Γιάννης Θεοδώρου https://evia2030.blogspot.com/2019/04/blog-post_77.html )

Βέβαια οι θεσμοί της Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας ή του Τρίτου Τομέα της οικονομίας έχουν μακρά ιστορία στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο με ποικίλα σχήματα που μπορούν να διακριθούν σε κερδοσκοπικά ή μη κερδοσκοπικά αλλά σε κάθε περίπτωση πάντως όταν επιδιώκεται το κέρδος αυτό επενδύεται πάλι στην κοινωνική επιχείρηση και μεταβάλλεται σε κοινωνική ωφέλεια.

Στην Ελλάδα, οι θεσμοί της Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας δεν έχουν έως σήμερα την ανάλογη ανάπτυξη. Οι λόγοι είναι πολλοί και ποικίλοι, μεταξύ αυτών όμως οι κυριότεροι είναι η έλλειψη πολιτικών προώθησης της κοινωνικής οικονομίας εκ μέρους της Πολιτείας, η υποτονική έως ανύπαρκτη ένταξη της στις στρατηγικές προτεραιότητες των πολιτικών δυνάμεων που υποτίθεται ότι υποστηρίζουν τις αρχές και τις αξίες της όπως η συμμετοχική διαχείριση του κοινωνικού κεφαλαίου, η ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών, η ανάπτυξη συνεργατικών σχημάτων στην οικονομία κ.ο.κ. Επίσης η ισχυρή παρουσία των πρακτικών του πελατειακού κράτους ενθαρρύνει την ιδιωτική μικρομεσαία επιχειρηματικότητα η οποία επιτρέπει την εξάρτηση από το πολιτικό και οικονομικό σύστημα ή την συναλλαγή για μία θέση σε δημόσια υπηρεσία και αποθαρρύνει την κοινωνική επιχειρηματικότητα η οποία από τη φύση της οδηγεί στην κοινωνική αυτονομία.

Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

Σήμερα έφυγε από την ζωή ένας μεγάλος πολίτης, αγωνιστής και κυρίως ο κορυφαίος σύγχρονος θεωρητικός της ελληνικής Αυτοδιοίκησης, Παναγιώτης Παπαγιάννης.

Για την διαδρομή του Παπαγιάννη στην πολιτική ιστορία του αριστερού κινήματος είναι άλλοι πιο έγκυροι να μιλήσουν αλλά την περιγράφει και ο ίδιος στα αυτοβιογραφικά του κείμενα. Νεαρός επονίτης από την Μεσσήνη και μετά νεαρός φοιτητής της Νομικής γνώρισε την παρανομία, την φυλακή και την εξορία αλλά και την κοινωνική και πολιτική καταξίωση μέσα από την πρωτοπόρα πολιτική του διαδρομή στην Αυτοδιοίκηση όπου προδικτατορικά εκλέχθηκε Δήμαρχος Χολαργού.

Για την συμβολή του στην Αυτοδιοίκηση μπορώ να καταθέσω μία όσο γίνεται πιο αντικειμενική θέση. Ο Παναγιώτης Παπαγιάννης είναι μία ξεχωριστή περίπτωση αυτοδιοικητικού πολιτικού που επεδίωκε και κατόρθωνε να υπηρετεί και να αλληλοτροφοδοτεί την θεωρία και την πράξη. Σε ένα θεσμικό και πολιτικό χώρο που η θεωρία ήταν πάντα στο περιθώριο ο Παναγιώτης Παπαγιάννης κατόρθωσε να την αναδεικνύει, να την εμπλουτίζει, να την δένει με την πράξη και να την καθιστά εργαλείο πολιτικής και θεσμικής διαπαιδαγώγησης.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Το "Βοήθεια στο Σπίτι" τώρα δικαιώνεται....!!!

Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

Την ώρα τούτη οι προβολείς δικαιωματικά πέφτουν στο κεντρικό κράτος γιατί αυτό έχει την ευθύνη της λήψης των μέτρων πολιτικής προστασίας λόγω της πανδημίας, έτσι θα γινόταν ακόμη και εάν δεν ήταν το πιο συγκεντρωτικό της Ευρώπης.

Την ίδια ώρα Δήμοι και Περιφέρειες στο μέτρο των δυνατοτήτων τους οργανώνουν τις δικές τους πρωτοβουλίες και ενισχύουν τις δικές τους υπηρεσίες.

Ιδιαίτερα στους Δήμους η υγειονομική κρίση θα δείξει – ιδιαίτερα εκεί όπου δεν είχε την ανάλογη εκτίμηση- ότι η οργάνωση και προστασία του κοινωνικού ιστού μέσα από ένα λειτουργικό σύστημα μέτρων ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης, κοινωνικής φροντίδας και προστασίας είναι ίσως το σημαντικότερο πεδίο της πολιτικής τους και για την εποχή της κανονικότητας που αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει.

Τούτες τις ώρες όμως δικαιώνονται θεσμοί και εργαζόμενοι που επί σχεδόν είκοσι χρόνια έχουν αναδείξει, πολλές φορές και με αυταπάρνηση, την κοινωνική φροντίδα σε κάθε σπίτι που την είχε ανάγκη. Ο λόγος για το Πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι».

Οι Δήμοι διαθέτοντας τις δομές του «Βοήθεια στο Σπίτι» είχαν την ευκαιρία σε καιρούς «υγειονομικής ειρήνης» να καταγράψουν ανάγκες και να μετρήσουν δυνατότητες. Όσοι δε το έκαναν τώρα αισθάνονται την ανάγκη και ίσως κατανοούν το τεράστιο λάθος.

Πολυεπίπεδη Δημοκρατική Διακυβέρνηση- Ένα σχέδιο αλλαγής του κράτους

Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

ΠΟΛΥΕΠΙΠΕΔΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Το σχέδιο για την αλλαγή στο Κράτος, για την μετάβαση σε ένα κράτος αποκεντρωμένο. δημοκρατικό και συμμετοχικό, το σχέδιο για την πολυεπίπεδη δημοκρατική διακυβέρνηση - στην παρούσα ιστορική συγκυρία και δεδομένου ότι το ελληνικό είναι το πιο συγκεντρωτικό και γιαυτό αναποτελεσματικό κράτος της Ευρώπης - δεν μπορεί παρά να είναι στον πυρήνα της στρατηγικής για την προοδευτική πολιτική ηγεμονία.

Οι λόγοι που το κρατούν το ελληνικό κράτος συγκεντρωτικό είναι ιστορικοί και δομικοί ενώ παράλληλα αναπαράγεται και γιαυτό συντηρείται η πελατειακή σχέση των επιπέδων του πολιτικού και διοικητικού συστήματος με αρνητικές επιπτώσεις στην αναπτυξιακή, οικονομική και παραγωγή διαδικασία.

Από το 1981 έως και το 2010 συντελέστηκαν κρίσιμες μεταρρυθμίσεις που μετέβαλαν την εικόνα του συγκεντρωτισμού ως προς τις δομές και μετέφεραν την Αυτοδιοίκηση από το περιθώριο στο επίκεντρο του πολιτικού και διοικητικού συστήματος. Όλες υπήρξαν έργο των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ με κορυφαίες την ίδρυση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, το Πρόγραμμα Ιωάννης Καποδίστριας και το Πρόγραμμα ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ. Αξιοσημείωτη επίσης είναι η εισαγωγή αναπτυξιακών θεσμών και εργαλείων που εμπέδωσαν τον αναπτυξιακό ρόλο της Αυτοδιοίκησης.

Παρόλα αυτά όμως το κράτος παρέμεινε συγκεντρωτικό γιατί οι μεταρρυθμίσεις δεν κέρδισαν στο πιο κρίσιμο μέτωπο, στο μέτωπο της αποκέντρωσης της εξουσίας με την μεταφορά σημαντικών λειτουργιών και αρμοδιοτήτων για όλες τις δημόσιες πολιτικές και συνακόλουθα στο μέτωπο της αποκέντρωσης των αντίστοιχων πόρων και των λειτουργικών, υλικών και άυλων, μέσων. Οι απόπειρες που έγιναν με την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και το Πρόγραμμα Καλλικράτης αφυδατώθηκαν ή ματαιώθηκαν.

Τα χρόνια της κρίσης η Αυτοδιοίκηση ενώ κρατήθηκε όρθια και κράτησε όρθια την κοινωνία μέσα από ένα δίκτυο κοινωνικών πολιτικών τελικά υποχώρησε και υπέστη απώλειες τόσο στις αρμοδιότητες όσο κυρίως στην οικονομική και δημοσιονομική της αυτοτέλεια. Η κρίση ενίσχυσε τον συγκεντρωτισμό.

Η «Στρατηγική αναπτυξιακή προοπτική των ΟΤΑ» στο Σχέδιο Νόμου του ΥΠΕΣ

Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

Το Σχέδιο Νόμου «Στρατηγική αναπτυξιακή προοπτική των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ρύθμιση ζητημάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Εσωτερικών και άλλες διατάξεις» που είναι ήδη προς συζήτηση και ψήφιση στην Βουλή φέρει τον πιο πάνω μεγαλειώδη τίτλο.

Η «στρατηγική αναπτυξιακή προοπτική των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης», των Δήμων και των Περιφερειών δηλαδή συνοψίζεται :

Ø Στην ανασύνθεση Επιτροπής του άρθρου 266^Α του ν.3852/2010 που είχε εισαχθεί με το άρθρο 177 του Ν.4555/2018 (Κλεισθένης) με τον τίτλο – τότε- Επιτροπή Χωρικού και Αναπτυξιακού Σχεδιασμού Τοπικού και Περιφερειακού Επιπέδου ενώ τώρα μετονομάζεται σε «Επιτροπή Αναπτυξιακού Σχεδιασμού Τοπικού και Περιφερειακού Επιπέδου.

Ø Στη σύσταση Τεχνικής Βοήθειας σε όλα τα Προγράμματα του Υπουργείου Εσωτερικών που χρηματοδοτούν την Αυτοδιοίκηση καθώς και στους ΟΤΑ η οποία διατίθεται για τη διαχείριση των χρηματοδοτικών προγραμμάτων διαμέσου των Αναπτυξιακών Οργανισμών ή εξωτερικών συνεργατών.

Ø Συγκροτούνται νέες Αναπτυξιακές Ανώνυμες Εταιρείες με τον τίτλο « Αναπτυξιακοί Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης» στους οποίους μετέχουν Δήμοι, Περιφέρειες και Περιφερειακές Ενώσεις Δήμων και ουσιαστικά υποκαθιστούν τις υφιστάμενες Αναπτυξιακές Εταιρείες της Αυτοδιοίκησης. Οι Αναπτυξιακοί Οργανισμοί υπάγονται στο καθεστώς του ν.4548/2018 (νέο δίκαιο Ανωνύμων Εταιριών) και προορίζονται να αναλάβουν την διαχείριση και εφαρμογή των αναπτυξιακών χρηματοδοτικών προγραμμάτων καθώς και την υποστήριξη των ΟΤΑ ως προς την διαχείριση των έργων, την παροχή τεχνικών υπηρεσιών ή ακόμη και την λειτουργία της Υπηρεσίας Δόμησης.

Ø Ανατίθεται η τεχνική διοικητική και επιχειρησιακή υποστήριξη των Δήμων που δεν έχουν τεχνική διαχειριστική επάρκεια ή έχουν ελλείψεις στην Τεχνική τους Υπηρεσία, στους Αναπτυξιακούς Οργανισμούς, την ΕΕΤΑΑ ή σε άλλους φορείς με προγραμματικές συμβάσεις που συνάπτονται μεταξύ τους.

Ø Οι υπηρεσίες Δόμησης (Πολεοδομία) ανατίθεται στους Αναπτυξιακούς Οργανισμούς, στην ΕΕΤΑΑ ή σε Δίκτυα Δήμων ενώ το ίδιο μπορεί να γίνεται και για τις Τεχνικές Υπηρεσίες.

Ø Οι προσλήψεις του μονίμου προσωπικού για την κάλυψη των αναγκών που προκύπτουν από τις παραπάνω υπηρεσίες για τους Αναπτυξιακούς Οργανισμούς θα γίνονται διαμέσου του ΑΣΕΠ ενώ του προσωπικού ιδιωτικού δικαίου Ορισμένου Χρόνου θα γίνεται με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού (με έλεγχο από το ΑΣΕΠ).

Αποκέντρωση των λιμανιών στους Δήμους.

Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

Η αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων προς την Αυτοδιοίκηση, μία χρονίως ανεκπλήρωτη θεσμική τομή, καθοριστική για τον εκσυγχρονισμό κράτους και την αναγέννηση της δημοκρατίας, είναι πάλι στο προσκήνιο ένεκα της Επιτροπής που συγκρότησε ο Υπουργός Εσωτερικών.

Είχε πάντως προηγηθεί η νομοθέτηση του ψευδεπιγράφως λεγόμενου «επιτελικού κράτους» και ακολούθησαν και άλλα νομοθετήματα που παγίως υποκλέπτουν αρμοδιότητες της Αυτοδιοίκησης ή δεν τις μεταφέρουν όσα στοιχειωδώς δικαιούται. Σε αυτά προστίθεται και η ανησυχία για την κατάργηση των δημοτικών λιμενικών ταμείων και την μεταφορά τους στο Υπουργείο Ναυτιλίας.

Η αρμοδιότητα της διαχείρισης των λιμένων υπήρξε μία παλιά διεκδίκηση των Δήμων που υλοποιήθηκε σε ελάχιστες περιπτώσεις σε σχέση με τον αριθμό των Δήμων που έχουν στα όρια τους λιμάνια. Συγκεκριμένα λειτουργούν 75 Δημοτικά Λιμενικά Ταμεία, τα περισσότερα στα νησιά. Αρκετά λιμενικά ταμεία παρέμειναν στο Κράτος ως εστίες κομματικών διορισμών και εξυπηρέτησης κομματικής πελατείας.

Ακόμη και όταν στα μεγάλα λιμάνια δημιουργήθηκαν οι 12 Ανώνυμες Εταιρίες, οι Οργανισμοί Λιμένος και εκεί συνεχίστηκε η πεπατημένη των κομματικών διορισμών και του βολέματος των κομματικών στελεχών της επαρχιακής κομματικής ιεραρχίας. Η περίπτωση βέβαια του Οργανισμού Λιμένων Εύβοιας, του μοναδικού πολυλιμενικού οργανισμού ο σκοπός της πελατειακής και κομματικής και όχι μόνο εκμετάλλευσης θα μπορούσε να αποτελέσει και αντικείμενο διδακτορικής διατριβής στην πολιτική επιστήμη!!!

Από τις προηγούμενες δεκαετίες το Κράτος δίσταζε να χάσει τα λιμενικά ταμεία για τους λόγους που προαναφέραμε. Αλλά και η τοπική αυτοδιοίκηση υπήρξε διστακτική και άτολμη τόσο για να τα διεκδικήσει όσο και για να τα διαχειριστεί με τρόπο αποτελεσματικό και παραδειγματικό.

Διεθνείς Συνεργασίες ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού: Τύποι και ενέργειες υλοποίησης και έγκρισης. Η νέα εγκύκλιος του ΥΠΕΣ

Αρ. Εγκυκλίου ΥΠΕΣ 2/4166/21.1.2020

Κατόπιν της πρόσφατης ανάληψης των καθηκόντων των αιρετών εκπροσώπων των νέων δημοτικών και περιφερειακών αρχών που αναδείχθηκαν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές της 26ης Μαΐου και της 2ας Ιουνίου 2019, αναφορικά με το θεσμικό πλαίσιο των διεθνών συνεργασιών των δήμων και των περιφερειών, σας υπενθυμίζουμε τα εξής:

Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 219-220 του ν.3463/2006 και τις όμοιες των άρθρων 96, 101, 202 και 203 του ν.3852/2010, οι δήμοι και οι περιφέρειες αντιστοίχως συνεργάζονται με Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθώς και με λοιπούς φορείς της αλλοδαπής, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, για τη συμμετοχή τους σε ευρωπαϊκά και διεθνή δίκτυα πόλεων και περιφερειών, αδελφοποιήσεις πόλεων (μόνον οι δήμοι), σε ευρωπαϊκά και διεθνή προγράμματα, πρωτοβουλίες της ΕΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης, καθώς και σε πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις και συμφωνίες για την αντιμετώπιση θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος.

Επίσης, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 108-114 του ν.4483/2017, οι ΟΤΑ της χώρας μας συμμετέχουν σε Ευρωπαϊκούς Ομίλους Εδαφικής Συνεργασίας για την προαγωγή της εδαφικής συνεργασίας και συνοχής.

Για τη συμβατότητα όλων των ανωτέρω δράσεων των δήμων και των περιφερειών με τις εθνικές πολιτικές, την εθνική και κοινοτική νομοθεσία, σε σχέση με το εύρος των αρμοδιοτήτων τους και με την επιφύλαξη των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας απαιτείται η προηγούμενη σύμφωνη γνώμη της αρμόδιας διυπουργικής Επιτροπής του άρθρου 4 παρ. 2β του ν.3345/2005 (ΦΕΚ 138 Α΄), όπως κάθε φορά ισχύει που λειτουργεί στο Υπουργείο Εσωτερικών και στην οποία συμμετέχουν εκπρόσωποι του ΥΠ.ΕΣ., του Υπουργείου Εξωτερικών, του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων (μόνο στην περίπτωση συζήτησης θεμάτων των ΕΟΕΣ) και των ενώσεων των οργανισμών της τοπικής αυτοδιοίκησης (ΚΕΔΕ, ΕΝΠΕ). Τα ανωτέρω εφαρμόζονται αναλογικά και για τους Συνδέσμους των ΟΤΑ. Πιο αναλυτικά:

Τους άξονες μπορούν να οδηγήσουν τις πόλεις να γίνουν «πράσινες πόλεις» περιέγραψε ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ, Δημήτρης Παπαστεργίου, μιλώντας στην ημερίδα ECOFEST, την Κυριακή 19 Ιανουαρίου.

Αν κλείσω τα μάτια μου και προσπαθήσω να φανταστώ μια ελληνική «πράσινη» πόλη θα μείνω πολύ ώρα έτσι και δύσκολα θα μπορέσω να βρω μια τέτοια. Δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να φτιάξουμε μια πόλη που θα πλησιάζει στα πρότυπα του Φράιμπουργκ της Γερμανίας – που είναι ένα πετυχημένο δείγμα «πράσινης» πόλης.

Πολίτες και αρχές έχουν πλέον ως νοοτροπία την «πράσινη» ανάπτυξη. Εκεί πρέπει να προσβλέπουμε ότι θα φτάσουμε! Πώς θα το καταφέρουμε:

Πρώτος άξονας, η ενέργεια

Η παραγωγή ενέργειας αφορά και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Πώς μέσα από χρηματοδοτικά εργαλεία από τις Περιφέρειες αλλά και το Υπουργείο θα μπορέσουμε να βάλουμε φωτοβολταϊκά στα σχολεία. Με σχέδιο και οργάνωση. Έτσι οι μαθητές θα μπορούν να βλέπουν, βιωματικά, σε μια οθόνη, πόση ενέργεια παράγουν, πόσες κιλοβατώρες κερδίζουν και παράλληλα πόσο διοξείδιο του άνθρακα γλυτώνουν σε σχέση με την κλασική μορφή ενέργειας.