Άρθρο
του Δημήτρη Ι. Κατσούλη
Με το εκλογικό
νομοσχέδιο για την Αυτοδιοίκηση, μεταξύ των άλλων, επιφέρεται ένα καίριο πλήγμα
στο θεσμικό σύστημα της ενδοδημοτικής αποκέντρωσης. Ενώ το νομοσχέδιο δεν
αγγίζει τις αρμοδιότητες και την αποστολή των Κοινοτήτων εντούτοις επιχειρεί,
διαμέσου των προτεινομένων διατάξεων για τον αριθμό των κοινοτικών συμβούλων
και τον περιορισμό των Κοινοτήτων αλλά και του τρόπου εκλογής τους, να
περιορίσει ακόμη περισσότερο τον ρόλο τους.
Δεν είναι όλες οι Κοινότητες το ίδιο. Διαφορετικός είναι ο ρόλος τους σε Δήμους που προέρχονται από συνένωση των παλιών Κοινοτήτων στις δύο διαδοχικές φάσεις των Προγραμμάτων Καποδίστριας και Καλλικράτης, άλλη είναι η ενδοδημοτική αποκέντρωση των παλιών δημοτικών διαμερισμάτων των μεγάλων Δήμων. Όμως κοινή συνισταμένη είναι η αναγκαιότητα να λειτουργούν θεσμικοί ιμάντες αντιπροσώπευσης και συμμετοχής, με δημοκρατική νομιμοποίηση, στις κοιτίδες της συλλογικής ζωής, τα χωριά, στις κωμοπόλεις και στις πόλεις που συναποτελούν έναν διευρυμένο πλέον Δήμο αλλά και πλησιέστερα στις γειτονιές των μεγάλων Δήμων των μητροπολιτικών κέντρων. Οι Κοινότητες είναι ένα πεδίο όπου μπορεί και πρέπει να αναπτυχθεί στις τοπικές κοινωνίες ένα κίνημα διεκδίκησης για περισσότερη δημοκρατία και συμμετοχή των κατοίκων στην Αυτοδιοίκηση.
