Η δήλωση "Παρών" (άρνηση ψήφου) κατά την ψηφοφορία στα όργανα των Ο.Τ.Α.


Σχόλιο του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

Σύμφωνα με το άρθρο 96, παρ.5 του ν. 3463/2006 «5. Αν κάποιο μέλος του συμβουλίου αρνηθεί ψήφο ή δώσει λευκή ψήφο, λογίζεται ως παρόν κατά τη συνεδρίαση και τόσο η άρνηση όσο και η λευκή ψήφος λογίζονται ως αρνητικές ψήφοι». Υπό το καθεστώς αυτό η άρνηση ψήφου, δηλαδή η δήλωση «παρών» καθώς και η λευκή ψήφος προσμετρώνται στις αρνητικές. Συνεπώς για την λήψη απόφασης έπρεπε οι θετικές ψήφοι να είναι περισσότερες του συνόλου των αρνητικών (ΟΧΙ), αρνούμενων ψήφο και των λευκών.
Σύμφωνα όμως με το ισχύον άρθρο 67 του ν. 3852/2010 όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 74, παρ. 10 του ν.4555/2018 « Αν κάποιο μέλος του δημοτικού συμβουλίου αρνηθεί ψήφο ή δώσει λευκή ψήφο, λογίζεται ως παρόν κατά τη συνεδρίαση, μόνο για το σχηματισμό της απαρτίας. Τόσο η άρνηση ψήφου, όσο και η λευκή ψήφος δεν υπολογίζονται στην καταμέτρηση θετικών και αρνητικών ψήφων».  Εν συνεχεία ορίζεται ότι: «Τα μέλη του συμβουλίου που ήταν παρόντα κατά την έναρξη της συνεδρίασης και με την παρουσία τους υπήρξε απαρτία, ακόμα και αν αποχωρήσουν, λογίζονται ως παρόντα μέχρι το τέλος της συνεδρίασης, ως προς την ύπαρξη απαρτίας. Η απαρτία αυτή θεωρείται ότι συντρέχει για όλα τα θέματα που περιλαμβάνονται στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης. Στην περίπτωση αυτή, για τη λήψη απόφασης για κάθε συγκεκριμένο θέμα, η απαιτούμενη πλειοψηφία δεν υπολογίζεται επί των πραγματικά παρόντων μελών κατά τη ψηφοφορία, αλλά βάσει του αριθμού των μελών που απαιτούνται για την απαρτία. Για τις συνεδριάσεις τηρούνται πρακτικά» (Ο ν.3852/2010 δεν ρύθμιζε το θέμα, άρα ίσχυε έως την ισχύ του ν.4555/2018 η αντίστοιχη αναφερόμενη ανωτέρω διάταξη του ν. 3463/2006 (ΔΚΚ)
Ως εκ τούτου η άρνηση ψήφου (παρών) δεν υπολογίζεται ούτε στις αρνητικές ούτε στις θετικές και μαζί με την λευκή ψήφο αφαιρούνται από την προσμέτρηση για την λήψη απόφασης.
Με την «απενεργοποίηση» της άρνησης ψήφου διευκολύνεται η λήψη αποφάσεων από τις παρατάξεις της σχετικής πλειοψηφίας, έτσι ώστε η άρνηση αυτή να υποκρύπτει έμμεση συμπαράσταση στην σχετική πλειοψηφία.

Η Ευρώπη επενδύει στην Αυτοδιοίκηση. Εμείς γιατί όχι;



 Γράφει ο Παύλος Γερουλάνος
Δημοσιεύεται στο Capital.gr 


Εκθέσεις επί εκθέσεων, θεωρητικές και εμπειρικές μελέτες οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και διεθνών οικονομικών οργανισμών, όπως ο ΟΟΣΑ, επαναλαμβάνουν και τεκμηριώνουν εδώ και χρόνια τα προφανή:

          Αποκέντρωση και ανάπτυξη είναι ευθέως ανάλογα μεγέθη. Η αποκέντρωση δεν είναι απλά ένα αίτημα αιρετών για εξουσία – είναι αναπτυξιακή προϋπόθεση. Χωρίς ισχυρούς δήμους ανάπτυξη δεν υπάρχει.

          Η αποκέντρωση συμβάλλει στην μεγέθυνση της οικονομίας και στην άμβλυνση των ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων. Δείτε για παράδειγμα εδώ: Decentralisationand Economic Growth - Part 1: How Fiscal Federalism Affects Long-TermDevelopment. Χωρίς ισχυρούς δήμους η ανάπτυξη είναι για λίγους.
  Οι περιφέρειες και οι δήμοι γνωρίζουν καλύτερα τις περιφερειακές και τοπικές ιδιαιτερότητες, μπορούν να αναδείξουν αποτελεσματικότερα τα συγκριτικά πλεονεκτήματά τους και να υποστηρίξουν την εφαρμογή των αναπτυξιακών πολιτικών. Χωρίς ισχυρούς δήμους η ανάπτυξη που μπορεί να έρθει θα είναι λάθος για την περιοχή.

Παύλος Γερουλάνος: Το πραγματικό Επιτελικό Κράτος θα σχεδιάσουν όσοι πιστεύουν στην Αυτοδιοίκηση



Πρώτη Δημοσίευση στο www.aftodioikisi,gr

Στόχος κάθε διοικητικής μεταρρύθμισης, όπως αυτή που επιχειρεί η κυβέρνηση με το Επιτελικό Κράτος, είναι η καλύτερη λειτουργία του. Η λειτουργία του κράτους, όμως, κρίνεται κυρίως από τον βαθμό ικανοποίησής μας από τις υπηρεσίες που μας παρέχει, από την δυνατότητά του να ανταποκρίνεται δίκαια και αποτελεσματικά στα αιτήματά μας. Έχει αποδειχθεί, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, ότι όσο πιο κοντά σε ένα πρόβλημά μας δίνεται η λύση, όσο πιο κοντά σε μία ανάγκη μας παρέχεται η υπηρεσία τόσο καλύτερη η λύση και τόσο μεγαλύτερος ο βαθμός ικανοποίησής μας. Διότι, μεγαλύτερη εγγύτητα της αρχής που παρέχει την υπηρεσία με μας και την καθημερινότητά μας σημαίνει καλύτερη κατανόηση του προβλήματος και της ανάγκης να επιλυθεί, μεγαλύτερη εξοικονόμηση χρόνου και αυξημένη δυνατότητα του πολίτη να ελέγχει και να κρίνει το αποτέλεσμα.