Η κοινωνική φροντίδα στην κορυφή των προγραμματικών προτεραιοτήτων των Δήμων.

Σχόλιο του Δημήτρη Κατσούλη

Βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής (Βασίλης Κεγκέρογλου, Αρβανιτίδης Γεώργιος, Ιλχάν Αχμέτ, Κωσταντινόπουλος Οδυσσέας, Κωσταντόπουλος Δημήτρης, Μπαργιώτας Κωσταντίνος, Λοβέρδος Ανδρέας) κατέθεσαν ερώτηση στους αρμόδιους Υπουργούς για την «αναβάθμιση του Προγράμματος Βοήθεια στο Σπίτι και των Κέντρων Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων. Οι προτάσεις τους συνοψίζονται στα ακόλουθα:

1. Οργανική ένταξη του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» και των ΚΗΦΗ στις κοινωνικές υπηρεσίες των Δήμων με ενιαίο συντονισμό ανά Δήμο.

2. Μόνιμη εργασιακή σχέση για όλους τους εργαζόμενους των προγραμμάτων, που έχουν προσληφθεί με ΑΣΕΠ και έχουν αξιολογηθεί και τυπικά και ουσιαστικά στην πράξη.

3. Ανανέωση του στόλου των αυτοκινήτων

4.Πρόμηθεια  του απαραίτητου  τεχνολογικού εξοπλισμού για την πλήρη υποστήριξη των υπό φροντίδα συνανθρώπων μας

5.Συμπλήρωση του ανθρώπινου δυναμικού με απαραίτητες ειδικότητες ώστε να λειτουργήσει πλήρως το «Βοήθεια στο Σπίτι» αλλά και το θεσμοθετημένο με το νόμο 4199/13 πρόγραμμα «κατ’οίκον νοσηλεία».

6.Αναμόρφωση  των κριτηρίων για την ένταξη όλων των συνανθρώπων μας που έχουν ανάγκη φροντίδας.

7. Διοικητική μονάδα «Βοήθειας στο Σπίτι» στο Υπουργείο με σύγχρονο σύστημα αξιολόγησης για τη βελτίωση των υπηρεσιών του.

8.Αξιοποίηση  καταρτισμένων εθελοντών για την παροχή συμπληρωματικών υπηρεσιών.

9.Λειτουργική  σύνδεση του «Βοήθεια στο Σπίτι» με τα Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων.

Η προτεινόμενη- με την ερώτηση-  αναβάθμιση είναι  περιορισμένη στην συγκεντρωτική πολιτική για την κοινωνική φροντίδα. Ακολουθεί την πεπατημένη της εκ των άνω προώθησης δομών και πολιτικών κοινωνικής φροντίδας για τις οποίες η Αυτοδιοίκηση είναι απλώς ο αποδέκτης που άλλοτε γίνεται θεατής και άλλοτε επαίτης. Πρόκειται για κλασική συγκεντρωτική και υπουργοκεντρική λογική που κινείται στον σκληρό πηρύνα του κυβερνητισμού που καθηλώνει πλέον την προοδευτική παράταξη.

Άλλος είναι ο δρόμος μίας αυθεντικά προοδευτικής πρότασης που μεταφέρει την αποκλειστική ευθύνη για την κοινωνική φροντίδα πλησιέστερα στον επωφελούμενο πολίτη και στην τοπική κοινότητα επιτυγχάνοντας όρους αποτελεσματικότητας, διαφάνειας και άμεσης συμμετοχής των πολιτών.

Αυτή η προοδευτική πρόταση κινείται στους ακόλουθους άξονες:

• Κατάστρωση νέου θεσμικού πλαισίου με το οποίο οργανώνεται η αποκλειστική αρμοδιότητα για την κοινωνική φροντίδα των Ηλικιωμένων και των ατόμων που έχουν ανάγκη «κατ΄οίκον» φροντίδας» και «κατ΄οίκον νοσηλείας στους Δήμους. Αφού θεσπιστεί το γενικό κανονιστικό πλαίσιο εν συνεχεία να αφεθούν οι Δήμοι να προσαρμόσουν τις δομές τους στις τοπικές ανάγκες.
• Να τεθεί κανονιστικό πλαίσιο και προτυποποίηση των παρεχομένων υπηρεσιών καθώς και του μηχανολογικού και τεχνολογικού εξοπλισμού. Να αναλάβουν οι Δήμοι την προμήθεια και την οργάνωση εφόσον ασφαλώς εξασφαλιστούν οι αναγκαίοι πόροι.
• Να οργανωθούν οι Κοινωνικές Υπηρεσίες των Δήμων ως υποχρεωτικές Οργανικές Μονάδες και να στελεχωθούν αρχικά με το ήδη υπάρχον προσωπικό στα Προγράμματα αυτά και εν συνεχεία με νέες ειδικότητες.
• Να καταστρωθεί πλαίσιο συνεργασίας των Δήμων με Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις Κοινωνικής Φροντίδας με τρόπο ώστε να είναι ανταγωνιστικές οι συμπράξεις Δήμων και Κοιν.Σ.Επ έναντι των ιδιωτικών δομών.
• Δεν χρειάζεται καμία μονάδα υποστήριξης στο Υπουργείο. Χρειάζεται Δομή Παρακολούθησης και Υποστήριξης σε επίπεδο Κεντρικής Ένωσης Δήμων μέσω της οποίας το Υπουργείο μπορεί να παρακολουθεί την εφαρμογή της κοινωνικής φροντίδας στους Δήμους.
• Οι Δήμοι αφού παρέχουν ένα ελάχιστο επίπεδο κοινωνικής φροντίδας να μπορούν να αναβαθμίζουν τις Υπηρεσίες τους αντλώντας και μοχλεύοντας πόρους με δική τους πρωτοβουλία.
• Το Υπουργείο να έχει μόνο επιτελικό ρόλο συνεργαζόμενο με τη δομή υποστήριξης της ΚΕΔΕ έτσι ώστε να παρεμβαίνει νομοθετικά για την βελτίωση του κανονιστικού πλαισίου.

Τέλος, είναι κρίσιμο να κατανοήσουν οι Δήμοι, εάν πράγματι θέλουν να είναι φορείς πραγματικής αυτοδιοίκησης και τοπικής ανάπτυξης ότι πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τις προτεραιότητές τους ανακατανέμοντας πόρους προς την κοινωνική φροντίδα, την αλληλεγγύη και την κοινωνική συνοχή και περιορίζοντας τις σπατάλες στις συνήθως αδιαφανείς δαπάνες των τεχνικών έργων.