Κόμματα και Τοπική Αυτοδιοίκηση

Το ετήσιο τακτικό συνέδριο της ΚΕΔΕ στη Θεσσαλονίκη έκλεισε πριν λίγο την αυλαία του. Δεν υπήρξε ασφαλώς κατώτερο των περιστάσεων, αποτύπωσε ακριβώς την κατάσταση που επικρατεί στο πολιτικό σύστημα και στην πρωτοβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση. Ως προς αυτή την κατάσταση οι πρωταγωνιστές υπήρξαν ειλικρινείς και ανταποκρίθηκαν στους ρόλους. Η πραγματικότητα της Αυτοδιοίκησης που βρίσκεται πλέον στο περιθώριο του παρακμιακού πολιτικού συστήματος  έχει πια εδραιωθεί.
Η μεν Κυβέρνηση, εμφανώς και χωρίς προκάλυψη αντιλαμβάνεται τη θέση της Αυτοδιοίκησης και συνακόλουθα την πολυεπίπεδη διάρθρωσή της ως πεδίο αμφισβήτησης της κυριαρχίας στο Κεντρικό Κράτος και προκρίνει το εκλογικό σύστημα ως μέσον για να ενισχύσει τις δυνάμεις της στο τοπικό κράτος. Συγκυριακή ή και στρατηγική – δεν έχει τόση διαφορά ή σημασία- επιλογή της η σύγκρουση με μοχλό την αλλαγή του εκλογικού συστήματος, συνοδευόμενης ή μη από την αλλαγή των θεσμικών ημερομηνιών και την επίσπευση των αυτοδιοικητικών εκλογών. Υπονομεύει έτσι τη διακηρυγμένη πρόθεσή της να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο ενισχύοντας την Αποκέντρωση και την Αυτοδιοίκηση.
Η  δε Αξιωματική Αντιπολίτευση δια του αρχηγού της διακήρυξε με απόλυτη σαφήνεια το περίγραμμα του «μέλλοντος» που προδιαγράφει για την Αυτοδιοίκηση όταν αναλάβει την διακυβέρνηση. Τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει εκτός από όσα όλοι γνωρίζουν. Οι όποιες βαθιές αλλαγές παραπέμπονται στο απώτερο και αόριστο μέλλον. Ένα είναι σίγουρο πάντως, δεν φαίνεται να στοχεύει στην μετατόπιση της Αυτοδιοίκησης από το περιθώριο στο επίκεντρο του πολιτικού και διοικητικού συστήματος. Παράπλευρες στοχεύσεις ή αμήχανες εξαγγελίες οι αλλαγές που υπαινίχθηκε στο οικονομικό πλαίσιο της Αυτοδιοίκησης οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν προμηνύουν τη βελτίωσή του και την ανάκτηση της οικονομικής αυτοτέλειας αλλά μάλλον νέα βάρη θα προσθέσουν. Ούτε λόγος φυσικά για τη πολύπαθη διοικητική αυτοτέλεια. Αμήχανη επίσης και η διακήρυξη για τη διαχείριση της ακίνητης περιουσίας των Δήμων δεδομένου ότι μάλλον αγνοείται η αποκαρδιωτική πραγματικότητα.
Οι θέσεις των άλλων κομμάτων έχουν μικρότερη σημασία στην Ελλάδα της παρακμής και του αδιέξοδου διπολισμού. Έτσι και αλλιώς δεν έχουν την πολιτική βαρύτητα όσο κινούνται στην σκιά του διπολισμού της παρακμής για να επηρεάσουν την θέση της Αυτοδιοίκησης.
Και η Αυτοδιοίκηση τι κάνει;
Τίποτε διαφορετικό από ότι έκανε τα τελευταία χρόνια. Αποδέχεται τη μοίρα της σκιαμαχώντας. Και επειδή αυτό δεν οδηγεί πουθενά αποδέχεται να παίζει το παιχνίδι του παρακμιακού διπολισμού δουλεύοντας για τη μάχη του κεντρικού πολιτικού συστήματος.
Μπορεί να κάνει κάτι διαφορετικό; Ίσως όχι πέρα από την βελτίωση ορισμένων τομέων της δράσης της και από την προώθηση μικρών βημάτων για την ενίσχυση της θέσης της. Γιατί ασφαλώς δεν μπορεί η Αυτοδιοίκηση και οι αιρετοί να αλλάξουν τη χώρα, όταν δεν μπορούν να επηρεάσουν και να αλλάξουν τις επιλογές ούτε των πολιτικών σχηματισμών στους οποίους οι αιρετοί εντάσσονται.
Το πρόβλημα στις σχέσεις κεντρικού και τοπικού πολιτικού συστήματος δεν είναι οι θεσμικές καταστρώσεις, η οικονομική υποταγή και η λειτουργική χειραγώγηση, είναι πρωτίστως η συγκεντρωτική δομή και λειτουργία των πολιτικών κομμάτων, ακόμη και τώρα στα χρόνια της παρακμής, που αναπαράγει την υπεροχή της κεντρικής εξουσίας και χειραγωγεί το τοπικό πολιτικό προσωπικό. Όσο η δημοκρατία και η αποδοχή της αποκεντρωμένης δομής στην κομματική εξουσία είναι καταστάσεις άγνωστες για το κομματικό σύστημα τόσο και οι αιρετοί της τοπικής αυτοδιοίκησης θα εμπεδώνουν, στη λειτουργία και την αντίληψή τους, την χειραγώγηση από τον πολιτικό συγκεντρωτισμό. Γιαυτό εξάλλου πολλοί αντιλαμβάνονται τα όρια της διοικητικής αυτοτέλειας ως αμυντικά όρια ενός δικού τους πεδίου εξουσίας παραχωρημένου και νομιμοποιημένου από το κεντρικό πολιτικό σύστημα.
Τελικά το τι λέγεται σε ένα Συνέδριο δεν έχει μεγάλη σημασία. Ακόμη και η εκπόνηση θέσεων και μελετών θεωρητικού περιεχομένου ή η σύνταξη επιχειρησιακών σχεδίων που μοχλεύουν πόρους στην αγορά της «αυτοδιοικητικής τεχνογνωσίας» μικρή αποδοτικότητα έχει. Όποιος θέλει να αλλάξει τη θέση της Αυτοδιοίκησης στο πολιτικό και διοικητικό σύστημα και από το περιθώριο να την βάλει στο κέντρο έχει μόνο μία επιλογή. Να αλλάξει τους στόχους, την αντίληψη και τελικά το πρόγραμμα του πολιτικού σχηματισμού στον οποίο ο ίδιος εντάσσει τον εαυτό του και από τον οποίο προσδοκά την αποδοχή. Με άλλα λόγια, αντί να συσκοτίζουν  με φλυαρίες και γραφικότητες τύπου «κόμμα της Αυτοδιοίκησης»  να επιχειρήσουν να εμπεδώσουν στα κόμματα την αντίληψη ότι δεν μπορεί να είναι μόνο κόμματα του κεντρικού πολιτικού συστήματος αλλά να μεταβληθούν σε κόμματα της δημοκρατικής πολυεπίπεδης διακυβέρνησης.
Αλλά για ποια κόμματα μιλάμε τώρα; Για εκείνα προφανώς που είτε με την μία είτε με την άλλη μορφή μπορούν να καταστούν υποκείμενα Αλλαγής για μία  νέα Πολυεπίπεδη Δημοκρατική Πολιτεία, αυτή που είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για να αναγεννηθεί η Ελλάδα και να διαδραματίσει και αυτή ισότιμο ρόλο σε μία νέα Δημοκρατική Ευρώπη.
Με άλλα λόγια, όσο δεν υπάρχουν τα Υποκείμενα της Αλλαγής η πραγματική Αλλαγή που έχει ανάγκη ο τόπος και η προσδοκία μίας άλλης ισχυρής πολυεπίπεδης διακυβέρνησης δεν θα επέλθει και όλα όσα λέγονται για Μεταρρυθμίσεις και Νέους Καλλικράτηδες είναι «όνειρα θερινής νυκτός» για κάποιους και για άλλους νέες ασκήσεις και εφαρμογές  χειραγώγησης και περιθωριοποίησης.
Εν κατακλείδι, η πρόταξη της Μητέρας των Μεταρρυθμίσεων, δηλαδή της ανακατανομής εξουσίας- πόρων και προσωπικού μεταξύ επιτελικού κεντρικού κράτους, Περιφερειών και Δήμων είναι ορθή επιλογή και αποτελεί την κρίσιμη, ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για να δομηθεί η πολυεπίπεδη δημοκρατική Πολιτεία. Όλες οι άλλες Μεταρρυθμίσεις γεννώνται από την Μεταρρύθμιση Μητέρα, και το σύστημα διακυβέρνησης και η οικονομική αυτοδυναμία και η λειτουργική αυτάρκεια.
Η απέχθεια του κεντρικού πολιτικού συστήματος σε αυτή την Μητέρα των Μεταρρυθμίσεων είναι εξάλλου και η βασική αιτία της αφυδάτωσης των μεγάλων όντως μεταρρυθμίσεων που προηγήθηκαν στην ελληνική Αυτοδιοίκηση. Χωρίς αυτήν όμως η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι το πιο συγκεντρωτικό και καχεκτικό κράτος της Ευρώπης.
Η Κυβέρνηση δεν μπορεί να επιδιώκει την περισσότερη δημοκρατία χωρίς να προτάσσει την ανακατανομή εξουσίας. Η τοπική δημοκρατία δεν καταξιώνεται από τις ατέρμονες δημοκρατικές διαδικασίες ανίσχυρων και χωρίς εξουσία Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η τοπική δημοκρατία καταξιώνεται όταν τα υποκείμενά της πολιτικής εντολής έχουν μεγάλο μερίδιο εξουσίας γιατί τότε μόνο αποκτά περιεχόμενο και η εγγύτητα και η άμεση συμμετοχή των πολιτών στη λειτουργία των θεσμών.
Από την άλλη πλευρά, το σύστημα διακυβέρνησης είναι πάντα ο μοχλός άσκησης της πολιτικής εντολής η οποία αποκτά δυναμική όταν αναφέρεται σε ισχυρό μερίδιο εξουσίας. Το εκλογικό σύστημα είναι η διαδικασία ανάθεσης της πολιτικής εντολής και γιαυτό είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το σύστημα διακυβέρνησης. Η δημοκρατία και η αποτελεσματικότητα είναι οι δύο εκφάνσεις του ίδιου νομίσματος. Συνεπώς η απομόνωση του εκλογικού συστήματος από το σύστημα διακυβέρνησης ή η προτεραιότητα του εκλογικού συστήματος ως προς το σύστημα διακυβέρνησης δεν δικαιολογείται παρά μόνο από μία διαφορετική ανάγνωση της αγωνίας του Κεντρικού Κράτους να κρατήσει στο περιθώριο την Αυτοδιοίκηση υποβαθμίζοντας την αποτελεσματικότητά της διαμέσου της αποδυνάμωσης του συστήματος λήψης των αποφάσεων, δηλαδή του συστήματος διακυβέρνησης.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Μητέρα των Μεταρρυθμίσεων, η ανακατανομή της εξουσίας μεταξύ επιτελικού κράτους, Περιφερειών και Αυτοδιοίκησης είναι η μεγάλη Αλλαγή. Το σύστημα διακυβέρνησης και το εκλογικό σύστημα μικρή έχουν σημασία όταν η ανακατανομή της εξουσίας δεν συντελείται. 

ΑΠΟΦΑΣΗ Ετήσιου Τακτικού Συνεδρίου Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας


Θεσσαλονίκη, 1–3 Δεκεμβρίου 2016

Ο Ι  Τ Ε Σ Σ Ε Ρ Ε Ι Σ  Α Δ Ι Α Π Ρ Α Μ Α Τ Ε Υ Τ Ε Σ              Θ Ε Σ Ε Ι Σ
Ο Ι Κ Ο Ν Ο Μ Ι Κ Α  /  Π Ρ Ο Ϋ Π Ο Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ  2 0 1 7
Η  Α Ν Α Θ Ε Ω Ρ Η Σ Η  ΤΟΥ  «Κ Α Λ Λ Ι Κ Ρ Α Τ Η»
Ο Ι  1 2   Μ Ε Τ Α Ρ Ρ Υ Θ Μ Ι Σ Ε Ι Σ – Τ Ο Μ Ε Σ
Δ Ρ Α Σ Ε Ι Σ  ΚΑΙ Π Ρ Ω Τ Ο Β Ο Υ Λ Ι Ε Σ  ΤΗΣ  Κ Ε Δ Ε
Συνταγματική Αναθεώρηση
Αντιμετώπιση του προσφυγικού – μεταναστευτικού
Ενημέρωση και Διεκδίκηση εφαρμογής των 12 Μεταρρυθμίσεων – Τομών
Επιτροπή «Καλλικράτη» ΥΠ.ΕΣ.
Συνεργασία ΚΕΔΕ – ΕΝΠΕ

Ο Ι  Τ Ε Σ Σ Ε Ρ Ε Ι Σ  Α Δ Ι Α Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Ε Υ Τ Ε Σ   Θ Ε Σ Ε Ι Σ  Π Ο Υ  Ο Δ Η Γ Ο Υ Ν  Σ Ε  Ρ Η Ξ Η

1.  Καμία περαιτέρω περικοπή πόρων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης α΄ βαθμού στον Προϋπολογισμό του 2017 και άμεση συζήτηση με την Κυβέρνηση για την απόδοση της νέας γενιάς παρακρατηθέντων της περιόδου 2010 – 2016, με πρώτο βήμα την απόδοση 215 εκ. ευρώ το 2017.
2.  Επαναφορά της ειδικής δωσιδικίας των δημάρχων, έτσι ώστε να δικάζονται σε πρώτο βαθμό από το Εφετείο. Επίσης,  να τίθενται σε αργία οι αιρετοί της τοπικής αυτοδιοίκησης που παραπέμπονται  αμετακλήτως για κακούργημα, μόνο στην περίπτωση που τους έχει επιβληθεί ο περιοριστικός όρος της προσωρινής κράτησης με το παραπεμπτικό βούλευμα (τροποποίηση εδάφ. Β, παρ. 2, άρθρο 236, Ν. 3852/2010).
3. Η ΚΕΔΕ δεν συζητά την αλλαγή του εκλογικού συστήματος ανάδειξης των δημοτικών αρχών, πριν ολοκληρωθεί προηγουμένως ο διάλογος για τη μεταρρύθμιση του Κράτους. Η ΚΕΔΕ διαφωνεί με την προτεινόμενη από την Κυβέρνηση αλλαγή του εκλογικού συστήματος (απλή αναλογική), διότι αυτή οδηγεί, στην πράξη, σε ακυβερνησία και διάλυση των δήμων.
4. Εκπόνηση ολοκληρωμένου Εθνικού Επιχειρησιακού Σχεδίου για τη διαχείριση του προσφυγικού και του μεταναστευτικού, με την ισότιμη συμμετοχή της ΚΕΔΕ.

Σωκράτης Φάμελλος: Να αποκτήσουμε την πολιτική ευθύνη και την πολιτική τόλμη, σε μια συμμαχία υπευθυνότητας,


ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΕΔΕ
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Δήμαρχοι, κυρίες και κύριοι εκπρόσωποι των φορέων της Αυτοδιοίκησης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, προφανώς για εμένα είναι πάρα πολύ οικείο το να μιλάω στο χώρο της Αυτοδιοίκησης μετά από τόσα χρόνια στην Αυτοδιοίκηση. Βέβαια από ότι είπε ο Πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος, με διέγραψαν από την Επιτροπή. Δεν ξέρω…
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
ΦΑΜΕΛΛΟΣ: Είμαι σε αναστολή, ωραία. Είμαι σε αργία, όπως και τα επαγγελματικά. Ωραία. Είναι ασυμβίβαστο. Και έχει δίκιο ο Πρόεδρος. Το είπα για να ξεκινήσουμε τη διαδικασία.
Είναι πάρα πολύ σημαντική η στιγμή αυτή και η συνεδρίαση αυτή. Πάντα στα Συνέδρια της ΚΕΔΕ τα θέματα του περιβάλλοντος είχαν κεντρικό ρόλο και νομίζω ότι μετά το Συνέδριο της Αλεξανδρούπολης πράγματι πολλά πράγματα έχουν ειπωθεί και έχουν καταγραφεί. Είχα την τιμή να είμαι καλεσμένος και να συμμετέχω στα τραπέζια των συζητήσεων και στις επεξεργασίες και στις προτάσεις. Νομίζω ότι έχουμε μια κοινή  βάση από την οποία μπορούμε να ξεκινήσουμε.
Αλλά για να μπω λιγάκι, γιατί το πρώτο λεπτό το έφαγα, στη συζήτηση την οποία οφείλουμε να κάνουμε.
Νομίζω ότι έχει γίνει σε όλους αποδεκτό και η Αυτοδιοίκηση το ξέρει πολύ καλύτερα από όλους, ότι το περιβάλλον, όπως και η ενέργεια, είναι ένας από τους βασικούς μοχλούς ανάπτυξης της χώρας.
Η μονοσήμαντη ανάγνωση της προστασίας του περιβάλλοντος και της οικολογικής διαχείρισης, δεν προσφέρει στον τόπο αν  δεν συνδυάζεται με την ταυτόχρονη αξιοποίηση του περιβάλλοντος ως παραγωγικό μηχανισμό, ως πηγή ανάπτυξης, ως πηγή εργασίας, αλλά και ως πηγή προόδου, ως επιλογή προόδου για τη χώρα.  Και αυτό υπάρχουν πάρα πολλές δράσεις της Αυτοδιοίκησης, των αναπτυξιακών εταιρειών, των φορέων προστασίας περιβάλλοντος, που έχουν αποδείξει ότι το περιβάλλον είναι χώρος εργασίας, χώρος ανάπτυξης, χώρος προκοπής, χώρος προόδου για τη χώρα μας.
Όμως υπάρχει μια μεγάλη δεισιδαιμονία. Ότι όλοι στην Ελλάδα λένε ότι τα πράγματα δεν είναι ξεκαθαρισμένα, δεν υπάρχουν ξεκάθαροι κανόνες, υπάρχει ασάφεια, και πολλές φορές διαβάζουμε όλοι για μια μη υπαρκτή αντίθεση μεταξύ επιχειρηματικότητας και περιβάλλοντος, Αυτοδιοίκησης και περιβάλλοντος, ανάπτυξης και περιβάλλοντος.
  Επειδή όλα αυτά τα θέματα νομίζω ότι φτάσαμε στο 2016 και αξίζει να λυθούν, νομίζω ότι αξίζει να ξεκινήσουμε από το ότι χρειάζεται και ξεκινά στη χώρα μας η κωδικοποίηση της νομοθεσίας περιβάλλοντος και η απεικόνιση όλων των ρυθμίσεων, χωρικών και περιβαλλοντικών, σε έναν ενιαίο ψηφιακό χάρτη για όλη την Ελλάδα, με τις τοπικές αλλά και τις εθνικές ρυθμίσεις, ώστε να είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε ένα οικολογικό και αναπτυξιακό εργαλείο, έχουμε ένα κοινό τόπο στον οποίον βρίσκονται οι χώροι και της αγοράς και της κοινωνίας και της Αυτοδιοίκησης και της διοίκησης, και η Αυτοδιοίκηση είναι ο χώρος ο οποίος μπορεί να διαχειριστεί αυτό το εργαλείο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να το τροφοδοτήσει.
Νομίζω ότι ξεκινώντας με μια τέτοια συμφωνία, ότι θα έχουμε έναν κανόνα και ότι η εφαρμογή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας περιβάλλοντος αποτελεί για τη χώρα μας την ευκαιρία αποκατάστασης της ισονομίας και του κράτους δικαίου και στο περιβάλλον, θα πρέπει να δούμε τι εργαλεία σχεδιασμού έχουμε και νομίζω ότι το πρώτο θέμα για το οποίο με καλέσατε ήταν τα θέματα του χωρικού σχεδιασμού.
Στο ζήτημα αυτό λοιπόν, πρέπει να πούμε, παρότι δεν έχω την τυπική αρμοδιότητα, αλλά είμαι στο Υπουργείο που έχει την αρμοδιότητα, ότι πρέπει να κάνουμε μια σαφή διάκριση μεταξύ εθνικού και στρατηγικού σχεδίου και μεταξύ περιφερειακού σχεδίου και τοπικού, που έχει τη ρυθμιστική ιδιότητα. Διότι τα είχαμε μπλέξει λίγο στο παρελθόν και ο 4269 μας δημιούργησε προβλήματα σε αυτή την ανάγνωση.

Γιώργος Ιωακειμίδης: Χειρότερη κυβέρνηση από του Σαμαρά – Βενιζέλου, για την Αυτοδιοίκηση, δεν υπήρξε

ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΕΔΕ

Από προχθές που ήρθα στο συνέδριο, καρφί στο μάτι μου είναι το σύνθημα του συνεδρίου: Αναλαμβάνουμε την ευθύνη, χτίζουμε την Ελλάδα από την αρχή.
Εγώ καμία ευθύνη για τη χώρα δεν θέλω να αναλάβω. Αν καταφέρω να χτίσω το Δήμο μου, να κρατήσω τον Δήμο μου όρθιο, θα είμαι πάρα πολύ ευτυχής. Και φαντάζομαι το ίδιο και η κυρία Τσανάκη, το ίδιο και ο κύριος Μώραλης, το ίδιο και ο κύριος Χατζηδάκης…
Και σε όλη τη χθεσινή εισήγηση ακούω προτάσεις όπως: «Ήρθε η ώρα της ανατροπής». «Πρέπει να κάνουμε ένα εθνικό σχέδιο αναγέννησης της χώρας». Εμείς. Δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα τα καθημερινά του Δήμου μας, θα κάνουμε όλα αυτά. «Με αφετηρία το συνέδριο αυτό, να γίνει η επανεκκίνηση της χώρας». «Στόχος μας ένα ισχυρό επιτελικό κράτος». «Να χτίσουμε την Ελλάδα από την αρχή, να αναγεννήσουμε την πατρίδα μας…» και άλλα πολλά τέτοια.
Είναι πάρα πολύ ωραία αυτά, αλλά τουλάχιστον αυτή τη στιγμή δεν νομίζω ότι εκφράζουν το Σώμα και τη διάθεση του Συνεδρίου. Και δεν καταλαβαίνω γιατί προσπαθούμε να κάνουμε μία στόχευση με κέντρο τη χώρα… Προφανώς όλοι αν στήσουμε τον Δήμο μας καλά, θα ωφεληθεί η χώρα. Αυτό είναι το καθήκον μας. Αλλά αυτό που εμείς επιλέξαμε να κάνουμε, είναι να δουλέψουμε στους Δήμους μας. Αν τα καταφέρουμε εκεί, πραγματικά θα έχουμε συνεισφέρει στη χώρα. Δεν είναι όμως το ζητούμενο αυτό.
Και εγώ λέω ότι όσο ο οικονομικός κατήφορος της Αυτοδιοίκησης συνεχίζεται, τόσο λιγότερο αποτελεσματικά θα είναι τα συνέδριά μας. Δείτε πόσο εκφυλίζονται τα συνέδριά μας, παρά την διαφορετική εικόνα που προσπαθεί να δώσει η πλειοψηφία, φορά τη φορά. Χθες 2 ώρες μετά την έναρξη της συνεδρίασης, δεν είχαμε απαρτία. Δεν είχαμε τους 250. Σήμερα πιάσαμε τους 330. Σε ένα συνέδριο στη Θεσσαλονίκη, σε μια καταπληκτική πόλη, που υπάρχει εύκολη πρόσβαση, που είναι πληρωμένα τα έξοδα και λοιπά. Και παρ’ όλα αυτά υπάρχει ένα μεγάλο μέρος των αιρετών, που δεν έρχεται. Που είναι πάρα πολύ κουρασμένο και απογοητευμένο.
Η ανάγκη του καθενός μας να μοιραστεί τον πόνο του με τους υπόλοιπους από εμάς, χωρίς πια να πιστεύει ακόμα ότι στο βάθος υπάρχει φως και ζώντας μια ταλαίπωρη ζωή, γιατί αυτό ζούμε, στην προσπάθειά μας να κρατήσουμε όρθιους τους Δήμους μας, υποφέρουμε καθημερινά προσπαθώντας να απαντήσουμε στα πιεστικά προβλήματα. Αυτή είναι η καθημερινότητά μας.
Σε μια κοινωνία που είναι παθητικός αποδέκτης όλων όσων συμβαίνουν αυτά τα 7 χρόνια, άλλο τραγικό αυτό, δεν έχουμε συμπαραστάτες και δεν φαίνεται να αντιδρά σε τίποτα, από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και δεν φαίνεται να έχει καμιά διάθεση να αγωνιστεί για κάτι διαφορετικό.
Διαδοχικές κυβερνητικές αλλαγές, που καμιά δεν κατανόησε τον δικό μας αγώνα, που καμιά δεν κατάλαβε τη δική μας αγωνία – και το λέω με πόνο ψυχής και για αυτή την κυβέρνηση, που θα ήθελα διαφορετικά να έχει λειτουργήσει – γιατί κανείς δεν καταλαβαίνει, από αυτούς που έχουν κυβερνήσει, ότι οι Δήμαρχοι και γενικώς οι αυτοδιοικητικοί, είναι ένα διαφορετικό είδος. Είμαστε ένα διαφορετικό είδος. Αν δεν έχεις κάνει αυτοδιοικητικός, δεν καταλαβαίνεις τι θα πει Δήμαρχος. Κάθεσαι στο Υπουργείο και γνωμοδοτείς. Και παίρνεις αποφάσεις. Αυτό που εμείς ξέρουμε, δεν το ξέρει κανένας.
Και εγώ δεν λέω να το ξέρει η Κεντρική Διοίκηση, ούτε θα έπρεπε η Κεντρική Διοίκηση να έχει περάσει από τα έδρανα του Δημάρχου για να μπορέσει να κάνει αυτά που θέλουμε. Έπρεπε όμως να σκύψει το αυτί της στην καθημερινότητά μας, να καταλάβει τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε, να μη βιάζεται να παίρνει θέσεις και εν πάση περιπτώσει αν δεν τα ξέρει όλα αυτά, ας ρωτάει τους Δημάρχους τους φίλους της, για να αντιλαμβάνεται τι πρέπει να γίνει. Για να μην έρχεται σε ρήξη και κόντρα καθημερινή με πράγματα που εύκολα θα μπορούσαν να έχουν επιλυθεί.

Δημήτρης Μπίρμπας: Θα πρέπει άμεσα να ολοκληρωθεί η νομοθετική εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας

ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΕΔΕ

Κυρία Υπουργέ, κύριε Γενικέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαστε πάλι στη Θεσσαλονίκη να συζητήσουμε σημαντικά προβλήματα της Αυτοδιοίκησης.
Κάνοντας έναν απολογισμό της σημερινής μέρας και  δυστυχώς όχι μόνο, μου έρχεται στο μυαλό μια ρήση του μεγαλύτερου Γερμανού πολιτικού της νεωτερικότητας, του Μπίσμαρκ, ο οποίος λέει οι υπερβολές λέγονται μετά το κυνήγι, κατά τη διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές.
 Μην έχουμε πάει σε κυνήγι και επειδή εκλογές, προεκλογική περίοδο, δεν έχουμε, έλεγα όταν έγραφα την ομιλία μου ότι έχουμε έναν πόλεμο και είναι ένας πόλεμος με την πραγματικότητα και τον έχουν κάνει πάρα πολλοί.
Δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου. Όλοι γνωρίζουμε ποιοι οδήγησαν εδώ την Αυτοδιοίκηση  και να είμαστε σαφείς σε  αυτό, και αυτό δεν είναι άλλοθι για την παρούσα κυβέρνηση, αλλά είναι για λόγους σοβαρότητας και αντιμετώπισης των  δικών μας ζητημάτων.
Ποιοι οδήγησαν την Αυτοδιοίκηση στο 65%; Και δεν μπορεί οι χθεσινοί Δήμοι της Αυτοδιοίκησης να είναι σημερινές Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ. Σίγουρα δεν μπορεί να είναι.
Όμως πραγματικά αυτόν τον πόλεμο τον αποτύπωσε με τον καλύτερο τρόπο ο φίλος μου ο Αποστόλης ο Κοιμήσης, γιατί ο πόλεμος που εμείς έχουμε σήμερα και θα συμφωνήσω στην κριτική, σε πάρα πολλά σημεία από την κριτική που έκανε ο Γιώργος  ο Ιωακειμίδης, γιατί εμείς θα χτίσουμε την Ελλάδα, γιατί εμείς θα δώσουμε τη μάχη για να ανατραπεί αυτή η χειρότερη κυβέρνηση.
Το αν είναι αυτή η χειρότερη κυβέρνηση και όχι οι προηγούμενες κυβερνήσεις, που όταν έκοβαν η Αυτοδιοίκηση σιωπούσε και δεν έβαζε ποτέ στόχο να ρίξει κυβέρνηση, και δεν είναι τωρινό το φαινόμενο αυτό, πραγματικά το αφήνω στη δική σας κρίση.
Εγώ θέλω να πω το εξής. Ότι αυτός ο πόλεμος με την πραγματικότητα υπάρχει και αποτυπώθηκε και εμένα με έχει προβληματίσει πάρα πολύ και στο χθεσινό βιντεάκι. Πέρα ότι και αυτό, κύριε Πρόεδρε, και το λέω, και πραγματικά θα πρέπει να το δείτε, ότι… γιατί η υπερέκθεση καίει, δεν μπορεί να είναι μια ακόμα, ένα βίντεο, ένα σίριαλ, στην προβολή φωτογραφιών του Προέδρου της ΚΕΔΕ. Πολύ δε δεύτερο όταν έχει δύο καταστροφικά για εμάς και εικονικά για την πραγματικότητα μηνύματα. Μιλάει για την κρίση και δείχνει κουκουλοφόρους. Όχι δεν είναι κουκουλοφόροι η κρίση. Η κρίση είναι η εξαθλίωση, η πείνα και αυτό έχει και χαρακτήρα και πατέρα. Έχει τις συγκεκριμένες πολιτικές λιτότητας, της νεοφιλελεύθερης πολιτικής λιτότητας, που κύριος εκφραστής της είναι και μας το έχει πει κατάμουτρα και εγώ του έχω πει ότι είναι απόλυτα ειλικρινής, ο κύριος Μητσοτάκης. Η εναλλακτική λύση της χώρας. Και αυτό δεν μπορούμε να το ξεχνάμε.

Απόστολος Κοιμήσης: Δεν έχει υπάρξει χειρότερη κυβέρνηση από αυτή του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια.

ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΕΔΕ

Υπάρχει πρόβλημα και πρόβλημα έχουμε και εμείς. Η λογοπενία της χθεσινής μέρας, ειδικά ως προς την εκφορά του δημόσιου λόγου, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνω τον Υπουργό Εσωτερικών,  νομίζω ότι οφείλεται σε δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι ο δημόσιος λόγος της κεντρικής πολιτικής σκηνής αφίσταται πολύ από την κρισιμότητα των περιστάσεων που βιώνει η χώρα και ιδίως ως προς την επόμενη μέρα στην οποία θα πρέπει γρήγορα να μεταπηδήσει, και κατά δεύτερο λόγο στη θολή δική μας περιγραφή των συνδρόμων και των επιπτώσεων των κυβερνητικών πολιτικών στην Αυτοδιοίκηση, την οποία εύχομαι και ελπίζω αυτό το Συνέδριο να την κάνει πιο ευδιάκριτη.
 Και θα παρακαλούσα και με τη δική σας συμβολή να μπορέσουμε να επικεντρώσουμε σε ορισμένα σημεία απλώς, χωρίς να απεραντολογούμε στον κυκεώνα των προβλημάτων που βιώνει ο καθένας ξεχωριστά και η Αυτοδιοίκηση ως θεσμός, για να μπορέσουμε να έχουμε ένα πιθανολογούμενο θετικό αποτέλεσμα θετικό. Πιθανολογούμενο θετικό αποτέλεσμα.
Και μπαίνω κατευθείαν στα ειδικά, χωρίς να κάνω τοποθέτηση γενικών αναφορών, γιατί νομίζω ότι στο Συνέδριο του Βόλου είχαμε την ευκαιρία να το κάνουμε αυτό. Στο θέμα το οποίο έχει σχέση με τον Καλλικράτη. Σας μεταφέρω την εμπειρία μου από την Επιτροπή. Δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός διάλογος μέχρι στιγμής.  Η Επιτροπή, η εντός εισαγωγικών πολιτική, έχει συνεδριάσει τρεις φορές. Δεν μπήκε στην ουσία των συζητήσεων. Οι Τεχνικές Επιτροπές καταγράφουν τις σκέψεις, τις απόψεις, τους ευσεβείς πόθους, τις ιδεοληψίες, τις εμπειρίες, τις γνώσεις, ορισμένων στελεχών της διοίκησης και πανεπιστημιακών, πόρρω οι περισσότερες απέχουν όμως από το πραγματικό πρόβλημα το οποίο αφορά το θεσμό της τοπικής δημοκρατίας και ιδιαίτερα αυτό που πρέπει να γίνει για να μπορέσει να βελτιώσει τη λειτουργική αποτελεσματικότητα των Δήμων και των Περιφερειών της χώρας.

«Ἐξουσία καί Διακονία. Συγκλίσεις καί Ἀποκλίσεις»

ΟΜΙΛΙΑ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Β΄ ΣΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΤΑΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ Κ.Ε.Δ.Ε.
Θεσσαλονίκη, 1 Δεκεμβρίου 2016



Ἀποτελεῖ ἰδιαίτερη τιμή πρός τό πρόσωπό μου καί ἐν τῷ προσώπῳ μου πρός τήν Ἐκκλησία μας ἡ πρόσκλησή σας νά ὁμιλήσω στό Ἐτήσιο Τακτικό Συνέδριο τῆς Κεντρικῆς Ἑνώσεως Δήμων Ἑλλάδος, καί μάλιστα σέ εἰδική συνεδρία, προκειμένου νά ἀναπτύξω ἐν συντομίᾳ σκέψεις καί προβληματισμούς, οἱ ὁποῖοι εὐελπιστῶ νά δώσουν τό ἔναυσμα γιά γόνιμες ἐσωτερικές ζυμώσεις.
Τό γεγονός ἄλλωστε ὅτι ἰδιαίτερα ἡ μετανεωτερική ἐποχή μας χαρακτηρίζεται ἀπό ὑψηλότατη ταχύτητα διαχείρισης πληροφοριῶν, ἀπό τήν βελτίωση τῆς πρόσβασης στή γνώση, ἀπό πολυφωνία καί πλουραλισμό, καθιστᾶ ἀναγκαῖο τόν διάλογο καί τήν διαβούλευση μεταξύ προσώπων καί θεσμῶν.
Πολλῷ δέ μᾶλλον ὅταν τά προβλήματα πού ταλανίζουν τόν σύγχρονο κόσμο χαρακτηρίζονται ἀπό ἰδιαίτερη συνθετότητα, πολυμορφία, μεταβλητότητα καί γι’ αὐτό ἀπαιτοῦν ἀπό ὅλους τούς ὑπευθύνους δυνατότητα προσαρμογῶν, ἀλληλοκάλυψη καί θεσμική συνεργασία.
Μέσα σ’ αὐτό τό κλῖμα καί ὑπό αὐτό τό πρῖσμα ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας, ἕνας λόγος σαρκωμένος ἀπό δισχιλιετῆ καί πλέον ἐμπειρία μέσα στήν ἱστορία τῆς οἰκουμένης καί συνάμα ἕνας λόγος ἔμπρακτος, διαρκῶς δηλαδή φανερούμενος μέ ἔργα ἀγάπης καί προσφορᾶς, μπορεῖ νά ἀποτελέσει μία οὐσιαστική συμβολή στίς ἐργασίες ἑνός Συνεδρίου αἱρετῶν ἐκπροσώπων τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης.
Ὁ θεσμός τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης κατά τόν Θεμιστοκλῆ Τσάτσο ʺεἶναι ἀσφαλῶς ἐκ τῶν θεμελιωδεστέρων τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας καί, ἴσως, ὁ μᾶλλον ἐξυπηρετικός τῆς δημοκρατικῆς ὑφῆς τῆς ἑλληνικῆς πολιτείαςʺ . Ἰδιαίτερα δέ ὁ πρῶτος βαθμός τοπικῆς αὐτοδιοίκησης, τόν ὁποῖο ἐκπροσωπεῖτε, θεσμός μέ σημαντικό ἱστορικό βάθος μέσα στόν συνταγματικό μας πολιτισμό, ἀποτελεῖ τόν πιό ἄμεσο φορέα δημόσιας ἐξουσίας, καθώς βρίσκεται στήν πλέον ἀδιαμεσολάβητη σχέση μέ τόν λαό μας. Κάθε πολίτης τῆς χώρας μας εἶναι συγχρόνως καί δημότης ἑνός δήμου ἤ μιᾶς κοινότητας.
Καί εἶναι πολύ σημαντικό, κατάκτηση τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος, ὅτι ὁ δημότης ἔχει τή δυνατότητα νά ἐκλέγει, νά ἐπιλέγει αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού θά ἀναλάβουν γιά κάποιο χρονικό διάστημα νά ὑπουργήσουν, νά ὑπηρετήσουν τίς ἀνάγκες καί τά προβλήματά του.
Αὐτή ἀκριβῶς ἡ ἔκφραση τῆς δημοκρατικῆς ἀρχῆς διαφοροποιεῖ θεμελιωδῶς τόν θεσμό τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης ἀπό τόν θεσμό τῆς κρατικῆς ἀποκέντρωσης.
Κατά τον Δημήτριο Τσάτσο ʺὁ θεσμός τῆς αὐτοδιοίκησης ὑπακούει στήν ἀρχή τῆς ἐπικουρικότητας, κατά τήν ὁποία ἡ ἔννομη ὀργάνωση τῆς κοινωνίας συντελεῖται μέ βάση τήν πρωταρχικότητα τῆς κατώτερης καί στενότερης ὀργανωμένης κοινωνικῆς μονάδας: ἄτομο, οἰκογένεια, δῆμος, κράτος, σύνδεσμος κρατῶν.
Ἡ κάθε φορά ἑπόμενη βαθμίδα ἁρμοδιότητας προκύπτει ἀπό τήν ἀδυναμία τῶν προηγούμενων βαθμίδων νά ἀντιμετωπίσουν μέ ἐπάρκεια τίς ἀνάγκες τους, καθώς περιορίζονται στό δικό τους στενότερο πεδίο. Ἐκτός ὅμως ἀπό αὐτό, τό θεσμό τῆς αὐτοδιοίκησης τόν συνοδεύει καί ἡ ἀντίληψη, ὅτι οἱ φορεῖς του κατά τόπον ἤ καθ’ ὕλην συγκεκριμένου κοινωνικοῦ συμφέροντος εἶναι οἱ φυσικοί διαχειριστές του. Φυσικός διαχειριστής τῆς «τοπικῆς ὑπόθεσης» εἶναι αὐτός πού ἔχει μόνιμο δεσμό μέ τόν συγκεκριμένο χῶρο, δηλαδή ὁ κάτοικος, ὁ λεγόμενος δημότηςʺ .
Οἱ τρεῖς πυλῶνες πάνω στούς ὁποίους στηρίζεται ἡ τοπική αὐτοδιοίκηση περιγράφονται ρητά ἀπό τό Σύνταγμά μας, στό ἄρθρο 102, καί εἶναι:
α) Ἡ ὀργανική αὐτοτέλεια,
β) Ἡ προσωπική αὐτοτέλεια,
καί γ) Ἡ οἰκονομική αὐτοτέλεια.
Ἐπίσης τό Σύνταγμα καθορίζει καί τό γενικό πλαίσιο τῶν σχέσεων μεταξύ Κράτους καί τοπικῆς αὐτοδιοίκησης.
Σκοπός ὅλων αὐτῶν τῶν διατάξεων εἶναι ἡ διοίκηση τῶν τοπικῶν ὑποθέσεων πρός ὄφελος τῶν πολιτῶν καί τῆς κοινωνίας.
Μέσα σέ αὐτό τό πλαίσιο παρέχεται καί ἡ δυνατότητα ἐξουσιαστικῆς ἐπιβολῆς μέσα ἀπό τό νόμο καί τίς κυρώσεις πού αὐτός προβλέπει ὅταν οἱ δημότες-πολίτες δέν συμμορφώνονται μέ τίς ἐπιταγές, πού ὁ νόμος ὁρίζει καί ἡ διοίκηση ἐκτελεῖ.
Αὐτή ἡ θεσμική ἐξουσία, ὅπως καί κάθε ἄλλη συνταγματικά καί δημοκρατικά ἀναγνωρισμένη καί κατοχυρωμένη ἐξουσία μέσα στό πολιτειακό μας status, ὑπάρχει γιά νά ὑπηρετεῖ τόν ἄνθρωπο, τίς ἀνάγκες του, τά προβλήματά του καί νά διασφαλίζει ποιότητα ζωῆς καί ὁμαλές συνθῆκες γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητάς του καί γιά τήν ὁμαλή λειτουργία τῆς κοινωνικῆς συμβίωσης.
Κάθε ἄλλη στόχευση μιᾶς θεσμικῆς ἐξουσίας ἀποτελεῖ ἐκτροπή, δημοκρατικό ἐκτροχιασμό, ἄκρως ἐπικίνδυνο γιά τούς πολίτες καί τήν κοινωνία.
Στόν ἄνθρωπο ὅμως ἀπευθύνεται καί ἡ Ἐκκλησία. Στόν κάθε ἄνθρωπο ἀνεξαιρέτως. Στίς ἀνάγκες του, στίς ἀναζητήσεις του, στόν πόνο του, στίς δυσκολίες του, στά μεγάλα ἤ μικρά ζητήματα τῆς ὕπαρξής του.

Χαιρετισμός Δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη στο Συνέδριο της ΚΕΔΕ


 Ως Διοίκηση αυτού του Δήμου, όπως και όλοι εσείς οι συνάδελφοι για τις πόλεις σας, δηλαδή η Αυτοδιοίκηση, καταβάλλουμε μέσα στις γνωστές δύσκολες συνθήκες της χώρας, μια θα έλεγα τιτάνια προσπάθεια, μαζί με τους πολίτες, τους επιχειρηματίες, τους φορείς και τα ιδρύματα, να την κάνουμε πιο όμορφη, πιο φιλόξενη, πιο ανθρώπινη, ανοιχτή και ελκυστική για τους κατοίκους και οποιονδήποτε επισκέπτη.
 Ο καθημερινός μας μόχθος όμως χρειάζεται μια  στήριξη από την κεντρική διοίκηση, την οποία συχνά δεν τη βρίσκει.  Αυτό βέβαια χρειάζεται μια πολιτική βούληση, και δυστυχώς μέχρι σήμερα από όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα διαπιστώνουμε μια έλλειψη πολιτικής βούληση για την αυτονόμηση για την Αυτοδιοίκηση.
 Αντίθετα, συναντούμε πάρα πολλά εμπόδια, αρχίζοντας από τις περικοπές των πόρων, περνώντας στην ασφυκτική εξάρτηση από το κράτος και καταλήγοντας στην πληθώρα των ελεγκτικών μηχανισμών και της απίστευτης τυπολατρίας και γραφειοκρατίας.
 Θέμα ζωής και θανάτου λοιπόν για την Αυτοδιοίκηση η ριζική μεταρρύθμιση που θα κάνει την Αυτοδιοίκηση το αφεντικό των Δήμων και των πόλεων. Κοντεύουμε να καταντήσουμε απλοί διαχειριστές των θεμάτων και των προβλημάτων της πόλης, με ελάχιστη δυνατότητα αναπτυξιακών πρωτοβουλιών.
Το Συνέδριό μας θα ασχοληθεί με ένα ευρύ φάσμα θεμάτων και καλά θα κάνει. Στόχος του είναι να καταλήξει στις θέσεις της Πρωτοβάθμιας Αυτοδιοίκησης και να τις καταθέσει στην κοινωνία και στο διάλογο που ανοίγει η κυβέρνηση για την αλλαγή του Καλλικράτη.
  Δεν θα ασχοληθώ φυσικά με όλα τα θέματα σε αυτό το χαιρετισμό. Θέλω όμως να αναφερθώ  σε ορισμένα που θεωρώ πολύ σημαντικά.
 Πόροι, φορολογία, ανάπτυξη. Όπως ξέρουμε ο Καλλικράτης δεν ορίζει με σαφήνεια τους πόρους που θα κατευθυνθούν στους  Δήμους. Παρότι μας προσθέτει  αρμοδιότητες, δεν μεταφέρει και τους αντίστοιχους πόρους. Το μόνο που προβλέπει ως προς την χρηματοδότησή μας, είναι μια γενικόλογη αναφορά, πόροι από κρατικές επιχορηγήσεις και από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων,  που ως γνωστόν λιγοστεύουν και περικόπτονται.
Αναρωτιόμαστε λοιπόν, πώς οι Δήμοι θα γίνουν μοχλοί ανάπτυξης όταν ουσιαστικά δεν έχουν ενδογενή έσοδα και δεν τους επιτρέπεται να τα αποκτήσουν;
 Ο νόμος απαγορεύει την ανεξάρτητη δημοτική φορολόγηση, που θα μπορούσε κάλλιστα να αντικαταστήσει ένα μέρος της φορολογίας. Και δεν είναι υποχρεωτικό να επιβαρυνθούν οι ήδη εξουθενωμένοι συνεπείς φορολογούμενοι.
Η ευρωπαϊκή εμπειρία μας δείχνει ότι αν οι Δήμοι ήταν πραγματικά αυτόνομοι και αυτοδιοικούμενοι, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα, με πόρους που θα εισέπρατταν και θα διαχειρίζονταν οι ίδιοι. Έτσι και τα οικονομικά του κράτους, αλλά και οι υπηρεσίες των Δήμων θα βελτιώνονταν. Εδώ και χρόνια το θέμα αυτό συζητιέται χωρίς κατάληξη.
Εάν όντως σχεδιάζεται ότι η είσπραξη και η διαχείριση του φόρου ακίνητης περιουσίας θα περάσει στους ΟΤΑ, αυτό είναι μια θετική εξέλιξη, που σε γενικές γραμμές υποστηρίζουμε. Πρέπει όμως να διευκρινιστούν οι όροι και οι προϋποθέσεις με τις οποίες θα γίνει αυτό.
Εάν οι δημότες πληρώνουν τον σχετικό φόρο στους Δήμους, θα απαιτούν καλύτερες ανταποδοτικές υπηρεσίες από δομές που είναι πιο κοντινές και προσβάσιμες σε αυτούς. Εάν τα έσοδα και το έργο των Δήμων εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη σωστή διαχείριση των πόρων που οι ίδιοι εισπράττουν, έχουν κάθε λόγο να την επιδιώκουν.

Π. Σκουρλέτης: Επιτελικό Κράτος, Πολυεπίπεδη Διακυβέρνηση, Διαβαθμιδική Συνεργασία με τριετές πρόγραμμα αναβάθμισης της Τ.Α.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΕΔΕ.



«Δεν υποτιμούμε τα οικονομικά προβλήματα. Δεν κλείνουμε μάτια και αυτιά στις αγωνίες σας. Πολύ  θα θέλαμε γενναίες ενισχύσεις για τους Δήμους, αλλά χρειάζεται να συνεννοηθούμε, επειδή στο τέλος της ημέρας θα κληθούμε να δώσουμε πρακτικές λύσεις, η εφαρμογή των οποίων θα απαιτήσει τη στενή συνεργασίας μας με όσα μέσα διαθέτουμε», τόνισε ο υπουργός Εσωτερικών Π. Σκουρλέτης, μιλώντας στο συνέδριο της ΚΕΔΕ, συμπληρώνοντας, ότι   η κυβέρνησή του κληρονόμησε μια δυσβάστακτη κληρονομιά, όπως είναι  η περικοπή κατά 60% των εσόδων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για «την οποία δυστυχώς δεν μπορούμε να αποποιηθούμε και ωστόσο κάποιοι επιμένουν να δηλώνουν περήφανοι για αυτή».
Να δεσμευτούμε από κοινού ότι αυτή θα είναι η τελευταία χρονιά μείωσης των δαπανών για την Τ.Α.
Ο κ. Σκουρλέτης κατάστησε σαφές ότι «δεν έχετε απέναντί σας κάποιον που υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν προβλήματα και ότι η δουλειά σας θα γίνει ευκολότερη από αύριο. Προτιμώ, όμως, να αποτυπώνω με ακρίβεια τα ζητήματα επάνω στα οποία πρέπει να εργαστούμε» και κάλεσε την ΚΕΔΕ να χαράξουν από κοινού  «κόκκινη γραμμή», «με τη δέσμευση ότι  αυτή θα είναι η τελευταία χρονιά μείωσης των δαπανών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Κι αυτό να μην το αφήσουμε στην «τύχη» του, αλλά να ξεκινήσουμε μια συγκροτημένη συζήτηση το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, προκειμένου να εξετάσουμε διεξοδικά τις ανάγκες και τις δυνατότητες θετικής παρέμβασης για τη σταδιακή αύξηση των πόρων υπέρ της Αυτοδιοίκησης».
Ο κ. Σκουρλέτης υπογράμμισε ότι σήμερα είναι σημαντικός ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην παραγωγική ανασυγκρότηση και στον στόχο της δίκαιης ανάπτυξης, όπου τα οφέλη της θα αγκαλιάσουν τους πολλούς, είναι καταλυτικός, σημειώνοντας ότι η  οικονομική κρίση δεν είναι αποκλειστικό γνώρισμα της Ελλάδας, ωστόσο  η ένταση των συνεπειών στην χώρα μας έχει άμεση σχέση με την πολιτική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη των τελευταίων 40 χρόνων.
«Σ’ αυτή τη διαδρομή, είπε, η σχέση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης  με την Κεντρική Διοίκηση έχει χαράξει τη δική της ιστορία. Θεωρώ ότι όλοι κουραστήκαμε και πρωτίστως οι   Έλληνες πολίτες: Από το μίγμα διαπλοκής και διαφθοράς. Από τις πελατειακές σχέσεις και την «ομηρία» σε βάρος μεγάλων κοινωνικών ομάδων.  Από μέτρα και ρυθμίσεις που στήριξαν με επίμονη μονομέρεια συγκεκριμένα συμφέροντα λίγων. Από τη διαρκή υπονόμευση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας. Από την αναξιοκρατία και τις χαμένες ευκαιρίες για τους μη αρεστούς. Από δομικές παρεμβάσεις στη Δημόσια Διοίκηση με σκοπό να διατηρηθούν όλα τα παραπάνω. Από τη λήψη μέτρων λιτότητας χωρίς σχέδιο διεξόδου, χωρίς προοπτική αντιστροφής της κατάστασης. Σε όλα τα παραπάνω  ο ελληνικός λαός γύρισε την πλάτη του το 2015 και έθεσε τα δικά του προτάγματα, βάσει και των οποίων θα κριθούμε όλοι – κι εσείς κι εμείς- ανάλογα με τις ευθύνες που μας αναλογούν, τις προσπάθειες που καταβάλλαμε και το αποτέλεσμα που θα παρουσιάσουμε».

Ομιλία της Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Φώφης Γεννηματά στο Συνέδριο της ΚΕΔΕ

ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΕΔΕ


Κυρίες & Κύριοι Δήμαρχοι & Δημοτικοί Σύμβουλοι,
Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Χαίρομαι που ξανασυναντιόμαστε. 
Το περιβάλλον είναι για μένα γνώριμο, με τους περισσότερους από εσάς γνωριζόμαστε προσωπικά.  Από τα χρόνια που είχα την τιμή να υπηρετήσω και εγώ την Τοπική Αυτοδιοίκηση.  Από τις δεκαετίες αγώνων του Κινήματός μας στην αυτοδιοίκηση.  
Όποια θεσμική τομή και αν φέρετε στη μνήμη σας σχεδιάσθηκε και  υλοποιήθηκε από τη Δημοκρατική Παράταξη, ΜΑΖΙ με τις προοδευτικές δυνάμεις και τα συλλογικά όργανα της αυτοδιοίκησης. 
-  Ο Δημοκρατικός Προγραμματισμός και η καθιέρωση της Περιφέρειας ως Διοικητικής μονάδας,
-   η καθιέρωση της οικονομικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ,
-   η κατάργηση του ελέγχου σκοπιμότητας των αποφάσεων των δημοτικών και κοινοτικών συμβουλίων,
-              τα Συμβούλια Περιοχής, 
-              οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις,
-              ο Καποδίστριας,
-              ο Καλλικράτης,
-              το ΑΣΕΠ,
-              η Διαύγεια,
-              τα ΚΕΠ.
Δεν υπάρχει ιστορική μεταρρύθμιση που να εφαρμόστηκε στο χώρο σας, και στην ελληνική δημόσια διοίκηση γενικότερα, που να μην φέρει τη σφραγίδα ΠΑ.ΣΟ.Κ. 

Ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκου Μητσοτάκη στο Συνέδριο της ΚΕΔΕ

ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΕΔΕ

Επιτρέψτε μου κατ’ αρχάς, από βάθους καρδιάς  να εκφράσω την βαθιά μου εκτίμησή  για το σημαντικό έργο που όλοι σας επιτελείτε, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της βαθιάς κρίσης την οποία διανύουμε. Είστε ένας από τους σημαντικούς αν όχι από τους πιο σημαντικούς πυλώνες σήμερα που διασφαλίζουν την κοινωνική συνοχή. Και ποτέ στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης δεν είχαν οι πολίτες μεγαλύτερη ανάγκη από τη συνδρομή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ποτέ επίσης δεν ήταν οι συνθήκες πιο αντίξοες για να επιτελέσετε το έργο σας.  Δυστυχώς, το κεντρικό Κράτος, αντί να σας συμπαραστέκεται, σας περιορίζει, σας στερεί τις βασικές προϋποθέσεις για να μπορείτε να κάνετε καλά τη δουλειά σας.
Θέλω σε αυτό το σημείο να κάνω μια ειδική αναφορά στους Δήμους του Βορειοανατολικού Αιγαίου, που σηκώνουν ένα δυσανάλογο μεγάλο βάρος της διαχείρισης του προσφυγικού, αλλά και γενικότερα σε όλους τους Δήμους, και τις περιφέρειες που αντιμετωπίζουν το προσφυγικό – μεταναστευτικό πρόβλημα. Έχετε επωμιστεί ευθύνες, οι οποίες δεν σας αναλογούν και κατά ομολογία τα έχετε βγάλει πέρα πάρα πολύ καλά. Αλλά, δυστυχώς, λείπει ένας κεντρικός σχεδιασμός από την Κυβέρνηση. Μια Κυβέρνηση η οποία συχνά χρεώνει τη δικιά της διαχειριστική αποτυχία.  Όχι μόνο σας έχει εγκαταλείψει, αλλά δεν διστάζει να σας απαξιώνει, χρεώνοντας σε εσάς τις δικές της παραλείψεις, την δική της διαχειριστική αποτυχία. Στα πρόσωπά σας, οι δημότες σας βλέπουν ένα σύμμαχο. Τους ανθρώπους στους οποίους θα προστρέξουν για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας. Άσχετα αν αυτά εμπίπτουν ή δεν εμπίπτουν στις δικές σας αρμοδιότητες. Και, καθώς τα προβλήματα αυξάνονται μέρα με τη μέρα, τόσο σημαντικότερος και ταυτόχρονα δυσανάλογος γίνεται ο ρόλος σας.
Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να είναι κανείς Δήμαρχος στην Ελλάδα του 2016. Συναισθάνομαι το βάρος των ευθυνών σας. Όπως συναισθάνομαι και το άγχος και την ανησυχία της συντριπτικής πλειοψηφίας του 90% των Ελλήνων πολίτων, που πιστεύουν ότι τα πράγματα στη χώρα μας πηγαίνουν προς τη λάθος κατεύθυνση. Είναι λυπηρό, όμως, να αναλογίζεται κανείς ότι σήμερα θα μπορούσαμε να έχουμε ξεκολλήσει από το τέλμα της κρίσης. Η θέση της χώρας θα ήταν διαφορετική αν δεν είχαμε χάσει τα τελευταία δύο χρόνια με επώδυνα πισωγυρίσματα και τραγικές επιλογές. Το μείγμα ιδεοληψίας και ανεπάρκειας που χαρακτηρίζει την Κυβέρνηση δεν αφήνει περιθώρια για αισιοδοξία. Η έκβαση της δεύτερης αξιολόγησης του Προγράμματος είναι αβέβαιη. Εκφράζω τη βαθιά ανησυχία μου γιατί έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα ότι οι συνεχείς καθυστερήσεις οδηγούν πάντα  σε νέα επώδυνα μέτρα.
14 μήνες διήρκεσε η πρώτη αξιολόγηση και μας προέκυψαν τελικά πρόσθετα φορολογικά μέτρα, ο δημοσιονομικός κόφτης και το Υπερταμείο. Και κάθε αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης θα επιτείνει το κλίμα αβεβαιότητας στην οικονομία και θα καθυστερήσει και άλλο την απαραίτητη ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης.

Ομιλία του Προέδρου του Ποταμιού Σταύρου Θεοδωράκη στο Συνέδριο της ΚΕΔΕ

ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΕΔΕ


Την πεποίθηση ότι η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να αποτελέσει «το κύτταρο της δημοκρατίας που τη βασανίζουμε και το κίνητρο για τοπική ανάπτυξη-πράγμα που δεν υπάρχει», εξέφρασε ο πρόεδρος του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης, κατά την ομιλία του στο Ετήσιο Τακτικό Συνέδριο της ΚΕΔΕ, οι εργασίες του οποίου άρχισαν σήμερα στη Θεσσαλονίκη και θα ολοκληρωθούν το Σάββατο.
Ο πρόεδρος του Ποταμιού πρότεινε να ενισχυθούν οι αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, λέγοντας χαρακτηριστικά πως το κεντρικό κράτος έχει 23.142 αρμοδιότητες, ενώ η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει μόνο 543. Όπως ανέφερε, σ? αυτούς τους δύο αριθμούς «καθρεφτίζεται το δράμα της χώρας. Είμαστε η τελευταία χώρα στον κόσμο σε αρμοδιότητες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, παρά τα όσα λέει το Σύνταγμα και παρά τα όσα λένε όλοι όσοι κυβέρνησαν τις δεκαετίες που δεν δόθηκαν οι αρμοδιότητες».
Επισήμανε, πως πρέπει στη χώρα, όπως έχει συμβεί σε όλη την Ευρώπη, να υπάρξει ένα ορθολογικό σύστημα «πεδίων πολιτικής». Δηλαδή, αρμοδιότητες χωρίς αστερίσκους. Όχι «χάρτινες» αρμοδιότητες. Όχι αρμοδιότητες δηλαδή που δεν συνοδεύονται από ποσά. Να υπάρξει, όπως είπε, αυτοχρηματοδότηση, αυτοέλεγχος, αυτοδιοίκηση.
Σύμφωνα με τον κ. Θεοδωράκη, αυτοχρηματοδότηση σημαίνει ότι πρέπει τολμηρά να αποφασιστεί και από την κεντρική διοίκηση, αλλά και από τους δήμους, ότι θα πρέπει να υπάρχει ένας εξορθολογισμένος φόρος επί των ακινήτων, με τη συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ο οποίος θα εισπράττεται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και θα μπορεί να καλύπτει έτσι τις δαπάνες της. Αυτοέλεγχος σημαίνει διάφανη λειτουργία της Αυτοδιοίκησης, αξιολόγηση αποτελεσμάτων, για να βγάζουμε και την απόδοση ευθυνών, αλλά και τα εύσημα. Αυτά θα οδηγήσουν σε μία καινούργια Αυτοδιοίκηση.
«Χρειαζόμαστε να αναπτύξουμε όλες αυτές τις μορφές που και στην Ευρώπη οδηγούν σε περαιτέρω χρηματοδοτήσεις, ανοιχτή πόλη, έξυπνη πόλη, βιώσιμη πόλη, δημιουργική πόλη και κυρίως θα πρέπει να πειστεί η κεντρική διοίκηση και το πολιτικό σύστημα στην Αθήνα, ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος της ανάπτυξης», πρόσθεσε.
Ο πρόεδρος του Ποταμιού, αναφερόμενος στα κονδύλια για τη σίτιση και τις υποδομές προσφύγων και μεταναστών, πρότεινε να ληφθεί μία απόφαση, σύμφωνα με την οποία το 50% των δαπανών για την κάλυψη αναγκών των μεταναστών να απορροφάται από την τοπική κοινωνία, από τους τοπικούς επιχειρηματίες. Σημείωσε πως η «κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει, αλλά όπως δείχνει και η απόφαση πχ στη Μυτιλήνη, οι διαγωνισμοί για τη σίτιση των μεταναστών και των προσφύγουν, είναι τέτοιοι που δεν επιτρέπουν σε τοπικούς επιχειρηματίες -στην τοπική οικονομία δηλαδή- να συμμετάσχουν σε αυτά τα έργα. Πιστεύουμε ότι το 50% των χρημάτων πρέπει να μένουν στις τοπικές κοινωνίες. Η δημοκρατία και η ανάπτυξη θα βοηθηθούν από μια ενισχυμένη Τοπική Αυτοδιοίκηση», πρόσθεσε.
Κατέληξε λέγοντας, πως το μέλλον θέλει συγκρούσεις και κυρίως τόλμη από τη μεριά τους και πως το Ποτάμι, θα ενισχύσει τους τολμηρούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.



Κινητικότητα χωρίς αποκέντρωση!!!

Επίκαιρο Σχόλιο
Το νομοσχέδιο για την κινητικότητα των υπαλλήλων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης βασίζεται σε επιλογές, παραδοχές αλλά και εμμονές που δεν ανταποκρίνονται στην αναγκαιότητα της ανασυγκρότησης του Κράτους και της βελτίωσης των αποδόσεων της Δημόσιας Διοίκησης.
Πριν από την κινητικότητα των δημοσίων υπαλλήλων και σε άμεση σχέση με αυτήν είναι μία σειρά από βασικές πολιτικές επιλογές στρατηγικής σημασίας που συνδέονται με την οργάνωση και την υποστήριξη της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης.
Κορυφαία αφετηρία είναι η ανακατανομή των αρμοδιοτήτων και της εξουσίας μεταξύ κεντρικού Κράτους, Περιφερειών και Δήμων. Η ανακατανομή των αρμοδιοτήτων σε συνδυασμό με την αξιολόγηση των δομών υπό το πρίσμα αυτής της ανακατανομής καθορίζουν σε τελική ανάλυση την ανάγκη των Περιφερειών, των Δήμων και του περιορισμένου στον επιτελικό ρόλου του Κράτους σε ανθρώπινο δυναμικό. Αφού οι ανάγκες αυτές προσδιοριστούν έρχεται εν συνεχεία ο νομοθέτης και καταστρώνει την κινητικότητα του προσωπικού με προφανή κατεύθυνση τη στελέχωση των περιφερειακών και δημοτικών υπηρεσιών έτσι ώστε να ασκηθούν οι αρμοδιότητες. Η εθελοντική κινητικότητα σε αυτή την περίπτωση μπορεί να είναι ένα πρώτο στάδιο αλλά δεν εξαντλείται σε αυτή η μεταφορά  και του προσωπικού στους αποκεντρωμένους φορείς των νέων αρμοδιοτήτων.
Αυτή είναι η Μεταρρύθμιση – Μητέρα όλων των υπολοίπων. Επιτελικό Κράτος, ολιγάριθμα και ολιγομελή – από άποψη στελεχών- Υπουργεία με προσωπικό διαβαθμισμένο κατάλληλο για την άσκηση της επιτελικής λειτουργίας και μεταφορά αρμοδιοτήτων πόρων και προσωπικού στους Δήμους και στις Περιφέρειες. Αυτή η μεταρρύθμιση γκρεμίζει βέβαια την  Γραφειοκρατική κάστα του «Κράτους των Αθηνών» αλλά όποιος έχει το όραμα και τα κότσια να αλλάξει το Κράτος, να οικοδομήσει μία Δημοκρατική Πολυεπίπεδη Πολιτεία το τολμά, αλλιώς τίποτε σε αλλάζει, όλα μένουν τα ίδια.
Ο νομοσχέδιο για την  κινητικότητα δεν κινείται συνεπώς σε αυτή την κατεύθυνση. Ίσως να κινείται και αντιστρόφως, να ενισχύσει τον συγκεντρωτισμό διαμέσου της αποδυνάμωσης των Δήμων και των Περιφερειών που υποτίθεται ότι θα λάβουν νέες αρμοδιότητες ενώ θα έχουν αποψιλωθεί από προσωπικό για να τις ασκήσουν. Γιατί να μην φαντάζεται κανείς ότι θα φύγουν οι Υπάλληλοι των Υπουργείων από την Αθήνα για να στελεχώσουν τις Περιφέρειες και τους Δήμους παρά μόνο όταν ο νόμος τους επιβάλλει να διαλέξουν την αποκέντρωση ή την απώλεια της εργασίας.

Εν κατακλείδι, ριζική αποκέντρωση του Κράτους προς τις Περιφέρειες και τους Δήμους, αξιολόγηση δομών και υποχρεωτική μετακίνηση των υπαλλήλων από τα Υπουργεία στους Δήμους και τις Περιφέρειες. Όλα τα άλλα είναι ανακύκλωση του αναποτελεσματικού και αντιπαραγωγικού αλλά και προπάντων συγκεντρωτικού Κράτους το οποίο διαρκώς γίνεται πιο συγκεντρωτικό.

Δημήτρης Κατσούλης

ΨΗΦΙΣΜΑ 4ου Τακτικού Συνεδρίου της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας


Αθήνα, 22 Οκτωβρίου 2016

Στην κρίσιμη περίοδο που διέρχεται η χώρα σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, η Αυτοδιοίκηση επωμίζεται ένα τεράστιο βάρος στην στήριξη της κοινωνίας και των πολιτών.
Στην πρόσκληση της κυβέρνησης για διάλογο με στόχο την αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου που διέπει την αυτοδιοίκηση, ανταποκρινόμαστε θετικά.
Ξεκαθαρίζουμε εκ των προτέρων ότι συμφωνούμε στη βελτίωση του Καλλικράτη, στην κατεύθυνση της ολοκλήρωσης της διοικητικής μεταρρύθμισης της χώρας και της άρσης των στρεβλώσεων που διαπιστώθηκαν στη μέχρι σήμερα εφαρμογή του.
Επιτέλους πρέπει να συγχρονιστούμε με το βηματισμό της Ευρώπης και να υιοθετήσουμε τον Ευρωπαϊκό Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας. Θεωρούμε πως είναι η ώρα να γίνει η μεγάλη τομή στο διοικητικό μοντέλο της χώρας τόσο στο επίπεδο και της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης. Το σημερινό γραφειοκρατικό,  αναποτελεσματικό και αντιπαραγωγικό μοντέλο θα πρέπει να αντικατασταθεί με ένα νέο, που να υπηρετεί τους σκοπούς ενός επιτελικού, ευέλικτου και συνεκτικού κράτους.
Η αλλαγή του κανονιστικού πλαισίου που διέπει την αυτοδιοίκηση πρέπει να εξασφαλίζει τη διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια του θεσμού.
Η νέα Περιφερειακή Διακυβέρνηση θα πρέπει να διαθέτει κανονιστική αυτονομία στα θέματα ευθύνης της. Αυτό άλλωστε απορρέει τόσο από τη συνταγματικά κατοχυρωμένη διοικητική της αυτοτέλεια, όσο και από την ευρεία λαϊκή νομιμοποίησή της. Το τεκμήριο αρμοδιότητας για τις περιφερειακές υποθέσεις θα πρέπει να ανήκει στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση.
Είναι επιβεβλημένη η κατάργηση του θεσμού των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων. Όσον  αφορά αποκλειστικά στον έλεγχο της νομιμότητας των αποφάσεων των ΟΤΑ Α’ και Β’ βαθμού, επιβάλλεται η θεσμοθέτηση ενός και μόνου, ενιαίου οργάνου.
Το όποιο νέο εκλογικό σύστημα για την αυτοδιοίκηση πρέπει να τύχει ευρύτερων συναινέσεων με τα εξής χαρακτηριστικά:
Α) Την αποτελεσματικότητα εκπλήρωσης του θεσμικού ρόλου της αυτοδιοίκησης όσον αφορά τη διοίκηση, τη διακυβέρνηση και τη διαχείριση των υποθέσεων ευθύνης της.
Β) Την κατοχύρωση δημοκρατίας σε όλους τους θεσμούς και τους χώρους λειτουργίας της αυτοδιοίκησης με ιδιαίτερο σεβασμό στα δικαιώματα όλων.
Γ) Την έκφραση των πολιτικών διαθέσεων και επιλογών του λαού στη δεδομένη κάθε φορά χρονική στιγμή της κάλπης.
Στην προσπάθεια εξόδου της χώρας από τη βαθιά κρίση που χαρακτηρίζεται από ύφεση, αποεπένδυση και καλπάζουσα ανεργία, η μεταφορά αρμοδιοτήτων με τους αντίστοιχους πόρους στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση θα βοηθήσει στην ανάληψη ουσιαστικών πρωτοβουλιών στον σχεδιασμό και την εφαρμογή του Εθνικού Προγράμματος Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης της χώρας. 
Ζητάμε την απόλυτη προστασία της πρώτης κατοικίας και την ορθολογική διαχείριση του ζητήματος των δανείων.

Ομιλία του Απόστολου Κατσιφάρα Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας

ΕΝΩΣΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΣΤΟ 4ο ΤΑΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
«Από την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση στην Περιφερειακή Διακυβέρνηση»
ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016




Αγαπητοί συνάδελφοι,   θα προσπαθήσω σε λίγο χρόνο   να θέσω προβληματισμούς και ερωτήματα.   Κατ' αρχήν νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε από τη μέχρι τώρα πορεία της συζήτησης, τη διάσταση του πολιτικού ελλείμματος που υπάρχει στη χώρα. παρατηρητές, σχολιαστές και ελάχιστοι διαμορφωτές μιας νέας πορείας που χρειάζεται η χώρα μας.
Η κρίση, δυστυχώς δεν είναι μόνο εδώ, παρούσα. Βαθαίνει περισσότερο. Στη Λευκάδα, για όποιον θυμάται, είχαμε μιλήσει για το 3ο μνημόνιο και για το 4ο που έρχεται. Σήμερα το 4ο αμπαλάρεται. Είναι πώς θα διατυπωθεί   για να βγει προς τα έξω.
Δεν είναι μόνο σε επίπεδο αυτό που ξέρουμε ως κόφτη, είναι πολύ πιο επίσημο που θα έρθει. Και η εμπειρία από τα μνημόνια, το πρώτο σκέλος είναι δημοσιονομικές πολιτικές.
Λοιπόν, εμείς καταφέραμε ως χώρα να έχουμε σε 7 χρόνια 4 μνημόνια, 3 συν 1, 4 κυβερνήσεις από όλο το πολιτικό και ιδεολογικό φάσμα,   στην ίδια πεπατημένη.  
Εδώ χρειάζεται ν’ αναρωτηθούμε και να δούμε τι έχει συμβεί: Το πολιτικό σύστημα δεν κατανόησε το πρόβλημα; Δεν είδε το αίτιο; Δεν κατάφερε να συνεννοηθεί πολιτικά αφού το είδε να το διαπιστώσει; Αφού το είδε να συνδιαμορφώσει ένα νέο συνεκτικό εθνικό σχέδιο; Να το υλοποιήσει με συνέπεια; Εν τέλει αγαπητοί   συνάδελφοι λείπει όραμα και εθνικό σχέδιο από τη χώρα μας.
Δεν αφορά μόνο αυτούς που φεύγουν, αφορά και αυτούς που έρχονται. Και η κρίση καλά κρατεί. Προσέξτε όμως ποια είναι τ’ αποτελέσματα για να πάμε στις αρμοδιότητες που έχουμε εμείς. Η ανεργία στα ύψη, οι μισθοί στο κατώτατο επίπεδο, το μοντέλο εργασίας πλήρως αποσαθροποιημένο και καταφέραμε μια κοινωνία της εργασίας να είναι μια κοινωνία των επιδομάτων. Αυτό διαχειριζόμαστε σήμερα. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Όλοι σώζουμε, και όλοι ηττόμαστε. Σε επίπεδο αποτελέσματος.
Κατ' αρχήν αγαπητοί συνάδελφοι πρέπει να υπάρχει ένα σοκ πρώτα σ’ εμάς, να κατανοήσουμε γιατί έχουμε πλαίσιο αρμοδιοτήτων. Ο σκληρός πυρήνας της αιρετής Περιφέρειας των αρμοδιοτήτων είναι η ανάπτυξη. Αυτό δηλαδή που είναι και πρόβλημα στη χώρα. Η ανάπτυξη όμως δεν είναι ένα ουδέτερο στοιχείο. Έχει να κάνει με   τον άνθρωπο και τις αξίες της δημοκρατίας.   Και παρεμβαίνει σε όλα αυτά.
Αυτό είναι το τοπίο. Δε βάζω όλα τα υπόλοιπα που υπάρχουν, όλοι τα ξέρουμε για πολιτικές συμμαχίες στην Ευρώπη, για γεωπολιτικά θέματα, προσφυγικά, όλοι τα ξέρουμε.   Παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση το πρώτο σχέδιο, το νομοσχέδιο «σκούπα» το οποίο έρχεται και διορθώνει, διευθετεί, καλύπτει, μέχρι εδώ όλα καλά.   Υπάρχει ένας άλλος διάλογος   για την αναμόρφωση του "Καλλικράτη" ή για την επαναθεσμοθέτηση του "Καλλικράτη" για μια άλλη μεταρρύθμιση.

Ομιλία Προέδρου ΕΝΠΕ Κώστα Αγοραστού, Περιφερειάρχη Θεσσαλίας

ΕΝΩΣΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΣΤΟ 4ο ΤΑΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
«Από την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση στην Περιφερειακή Διακυβέρνηση»
ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016

Καλημέρα σας. Μακαριότατε σας ευχαριστούμε πολύ για τη σημερινή σας παρουσία, αλλά σας ευχαριστούμε για την εμπνευσμένη ιστορική ομιλία σας. Αποδείξατε ότι η Εκκλησία δεν ηθικολογεί πάνω στο κενό, ούτε στρουθοκαμηλίζει μπροστά στην πραγματικότητα. Είναι εκεί και αντιμετωπίζει κατάματα τα προβλήματα και δίνει λύσεις. Είμαστε μαζί σας για τον άνθρωπο και θα είμαστε μαζί σας για τον άνθρωπο, το συνάνθρωπό μας και τις ανάγκες του.
Κύριοι Υπουργοί είναι μεγάλη μας τιμή που είστε εδώ. Για να έχετε εικόνα και ήχο της πραγματικότητας, αλλά και σε ένα συνέδριο και μια Γενική Συνέλευση ουσίας, γιατί οι Περιφέρειες δημιουργούν, είναι ενωμένες, είναι αποτελεσματικές, είναι ουσιαστικές, είναι συνεργατικές, είναι συλλογικές, μπορεί να δημιουργούμε έργα, δεν δημιουργούμε εικόνες να τέρπουν τα μάτια και να χαϊδεύουν τα αυτιά.
Κύριοι εκπρόσωποι των κομμάτων, ιδιαίτερη τιμή για την παρουσία σας εδώ για τις θέσεις σας που θέλουμε να ακούσουμε και να μας ακούσετε, για το δημιουργικό ουσιαστικό διάλογο, για τη συνεργασία, για το καλό της Ελληνίδας και του Έλληνα.
Φίλε Γιώργο Πατούλη, είμαστε μαζί στο μεγάλο αγώνα της Αυτοδιοίκησης, το μεγάλο αγώνα που δίνουμε καθημερινά για τα μικρά προβλήματα των συμπολιτών μας, των συνανθρώπων μας που ανάγονται σε μεγάλα και κυρίαρχα, αλλά ταυτόχρονα και για τα μεγάλα προβλήματα. Είμαστε μια γροθιά. Και είμαστε όλη η Ελλάδα εδώ. Εκκλησία, πολιτεία, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, κόμματα και Περιφέρειες και Δήμοι. Είναι μια χρυσή ευκαιρία να κάνουμε μια δημιουργική ανατροπή, να μην ακολουθήσουμε μια διάλεκτο ξύλινης αερολογίας, άνευ νοήματος συνθήματα και με γλυκερές ηθικολογίες και οπωσδήποτε με κολακείες του φθόνου, χωρίς τακτικισμούς, αλλά με στρατηγική.
Είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, αλλά ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε συνθήκες καλύτερες. Θέλω να ευχαριστήσω και την εκπρόσωπο των Εργαζομένων, εμπεριστατωμένη η παρέμβασή της. Πραγματικά χρήσιμη, σπουδαία.
Κύριοι Υπουργοί, κύριοι βουλευτές, κύριοι Γενικοί Γραμματείς, κύριε Αντιπρόεδρε της Βουλής, αγαπητοί Περιφερειάρχες, Αντιπεριφερειάρχες, μέλη της Ένωσης Περιφερειών, πραγματικά και ειλικρινά σας καλωσορίζω, θέλω να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για την παρουσία σας εδώ στο 4ο Τακτικό Συνέδριο, αλλά επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με μια φράση του αείμνηστου Γιώργου Παυλίδη από το Συνέδριό μας το 2013: «μια είναι η λύση κύριοι συνάδελφοι, να επιδιώξουμε δημοσιονομική αυτοτέλεια και όχι με το νόμο, αλλά στην επόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, τότε μόνο θα ξέρουμε από πού και τι έχουμε να πάρουμε κατευθείαν και από εκεί και μετά σε ό,τι είναι να μας ενισχύσει το κράτος να μας ενισχύσει».
Αυτά είχε πει προφητικά πριν τρία χρόνια. Εμείς ερχόμαστε σήμερα στο 4ο Συνέδριό μας και ενώ σε μερικές εβδομάδες η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση συμπληρώνει 6 χρόνια ζωής και ευχαριστούμε εκείνους οι οποίοι την εμπνεύστηκαν, τη δημιούργησαν και την περπάτησαν, γιατί ήταν μεγάλο βήμα και ήταν ένα βήμα μεγαλύτερο από τη φθορά και πραγματικά ερχόμαστε και εμείς να κάνουμε σήμερα, μετά από 6 χρόνια που έχουμε καταγράψει ακριβώς τις αδυναμίες, τις αστοχίες, τις δυναμικές που πρέπει να αναπτύξουμε. Και εδώ θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Κουρουμπλή τον Υπουργό που σταθήκαμε και κάναμε μια λογική σειρά πραγμάτων και αυτή τη στιγμή το  νομοσχέδιο βρίσκεται στη Βουλή και παρακαλώ την κυβέρνηση να το ψηφίσει, να προχωρήσει, γιατί αυτή είναι η ουσιαστική αλλαγή στον Καλλικράτη. Αυτή τη στιγμή που έχει ανάγκη ο τόπος.
  Δηλαδή τι είδαμε; Μαζευτήκαμε όλοι, Τοπική Αυτοδιοίκηση Α’ βαθμού και Β’ βαθμού και κάναμε τι; Αυτό που θα έκανε κάθε λογικός στην οικογένειά του, στη ζωή του, στην επιχείρησή του, στην πραγματική του ζωή, θα δει ποιες είναι οι αδυναμίες και ποιες είναι οι δυνατότητες. Τι χρειάζεται να κάνουμε, τι να αλλάξουμε, γιατί όπως έγινε, άλλαξαν τα πράγματα, ή υπήρχαν λάθη. Υπήρχαν λάθη και στην αντιγραφή ακόμη. Κι αυτό έπρεπε να γίνει. Αυτή είναι η ουσιαστική μεταρρύθμιση στην πραγματική κοινωνία και στα πραγματικά προβλήματα του κόσμου.