Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη
Την ώρα τούτη οι προβολείς δικαιωματικά πέφτουν στο
κεντρικό κράτος γιατί αυτό έχει την ευθύνη της λήψης των μέτρων πολιτικής
προστασίας λόγω της πανδημίας, έτσι θα γινόταν ακόμη και εάν δεν ήταν το πιο
συγκεντρωτικό της Ευρώπης.
Την ίδια ώρα Δήμοι και Περιφέρειες στο μέτρο των
δυνατοτήτων τους οργανώνουν τις δικές τους πρωτοβουλίες και ενισχύουν τις δικές
τους υπηρεσίες.
Ιδιαίτερα στους Δήμους η υγειονομική κρίση θα
δείξει – ιδιαίτερα εκεί όπου δεν είχε την ανάλογη εκτίμηση- ότι η οργάνωση και
προστασία του κοινωνικού ιστού μέσα από ένα λειτουργικό σύστημα μέτρων
ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης, κοινωνικής φροντίδας και προστασίας είναι ίσως το
σημαντικότερο πεδίο της πολιτικής τους και για την εποχή της κανονικότητας που
αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει.
Τούτες τις ώρες όμως δικαιώνονται θεσμοί και εργαζόμενοι που επί
σχεδόν είκοσι χρόνια έχουν αναδείξει, πολλές φορές και με αυταπάρνηση, την
κοινωνική φροντίδα σε κάθε σπίτι που την είχε ανάγκη. Ο λόγος για το Πρόγραμμα «Βοήθεια
στο Σπίτι».
Οι Δήμοι διαθέτοντας τις δομές του «Βοήθεια στο
Σπίτι» είχαν την ευκαιρία σε καιρούς «υγειονομικής ειρήνης» να καταγράψουν
ανάγκες και να μετρήσουν δυνατότητες. Όσοι δε το έκαναν τώρα αισθάνονται την
ανάγκη και ίσως κατανοούν το τεράστιο λάθος.