Αποχαιρετισμός στον Νίκο Αλεξόπουλο

Ο πολύτιμος και ειλικρινής φίλος, ο συνεργάτης σε ωραίους καιρούς, ανεκτίμητος άνθρωπος....δεν θα λείψει από το μυαλό και την ψυχή μας, γιατί θα συνεχίζει νοητά να βρίσκεται συνοδοιπόρος και σύντροφος αρκεί να μείνουμε εμείς στους αγώνες που πίστεψε, στους δρόμους που ονειρεύτηκε.
 Καλό ταξίδι Φίλε Νίκο...!!

Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ έπεσε σαν κεραυνός το μαντάτο. Ο Νίκος Αλεξόπουλος  έφυγε για πάντα, από το Περιβόλι της Παναγιάς όπου βρέθηκε σε μία προσκυνηματική επίσκεψη, για το Περιβόλι του Ουρανού και την Αιωνιότητα. Χθες, στο Β΄Νεκροταφείο της Αθήνας, πλήθος συναδέλφων του στο Υπουργείο Εσωτερικών και φίλων, με παρούσα την Ηγεσία του Υπουργείου, τον κατευόδωσε προς το Μεγάλο Ταξίδι.

Ο Νίκος Αλεξόπουλος, απόφοιτος της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, υπηρέτησε από το 1995 στο Υπουργείο Εσωτερικών και πολύ γρήγορα, αγαπημένος των συναδέλφων του, αναδείχθηκε Πρόεδρος του Συλλόγου των Εργαζομένων και εν συνεχεία Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων του ενιαίου Υπουργείου Εσωτερικών (Πρώην Προεδρίας, ΥΠΕΣ, Γενική Γραμματεία Ισότητας, Εθνικό Τυπογραφείο). Συνέβαλε στην ίδρυση της Ομοσπονίδας και έως τον θάνατό του υπήρξε Πρόεδρος της.

Δραστήριος πολιτικά, κοινωνικά και πάντοτε υπερήφανο για την αρκαδική καταγωγή του. Τον τελευταίο καιρό υπήρξε ενεργό μέλος της Οργάνωσης Ακτίδα και μέλος του Π.Γ. της ΕΔΕΜ.

Από τα πρώτα χρόνια της υπηρεσίας του στο Υπουργείο Εσωτερικών συμμετείχε σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις με κορυφαία τη συμμετοχή του στην Γραμματεία και σε Ομάδες Εργασίας του Προγράμματος «Ιωάννης Καποδίστριας». Υπήρξε από τους πιο ικανούς και πολύτιμους συνεργάτες εκείνης της ωραίας δημιουργικής διαδρομής μας. Αγάπησε την Αυτοδιοίκηση και με αφορμή αυτή ασχολήθηκε με τα κοινά στην γειτονιά του το Γαλάτσι.

Σπάνιο ήθος, πρότυπο δημοκράτη και σοσιαλιστή συνδικαλιστή που μένει στο πεδίο της εργασίας και της διεκδίκησης χωρίς να επιδιώξει εξαργύρωση και χωρίς να γυρίσει την πλάτη στους συναδέλφους του. Γιαυτό αγαπήθηκε από αυτούς και του χάρισαν την εμπιστοσύνη τους.

Τον Νίκο αποχαιρέτησαν χθες τρεις αγαπημένοι φίλοι και συνεργάτες του. Ο Παναγιώτης Ζαρίφης Στέλεχος του Υπουργείου Εσωτερικών,  η Δώρα Κατσιβαρδάκου Διευθύντρια της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων και ο Παναγιώτης Σαμαρτζής, στέλεχος του Υπουργείου Εσωτερικών. Τα λόγια τους περιγράφουν την σύντομη, μόλις 52 χρόνων, αλλά μεστή ζωή του Νίκου και εκφράζουν την αγάπη και τον θαυμασμό των συναδέλφων του.

Το ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ εκφράζει Θερμά Συλλυπητήρια στην σύζυγό του Μαρία, στα παιδιά του και στους γονείς και άλλους συγγενείς του καθώς και στους υπαλλήλους του Υπουργείου Εσωτερικών.

Αποχαιρετά τον φίλο, συνεργάτη και συνοδοιπόρο Νίκο Αλεξόπουλο δημοσιεύοντας τους τρεις Επικηδείους Λόγους.

Αποχαιρετώντας το Νίκο - Παναγιώτης Ζαρίφης

Το τελευταίο αντίο στο Νίκο Αλεξόπουλο - Δώρα Κατσιβαρδάκου 

 Αποχαιρετώντας τον συνάδελφο, φίλο, αδερφό Νίκο - Παναγιώτης Σαμαρτζής 

Αποχαιρετισμός στον Νίκο μας

 Παναγιώτης Ζαρίφης

 Οι ψυχές των δίκαιων στα χέρια του Θεού και βάσανο δεν θα τους αγγίξει.

Στους άνοιωθους μοιάζουν να πέθαναν.

Και λογαριάζεται η έξοδός τους κάκωση, και η αναχώρησή τους απ’ ανάμεσά μας σύντριμμα, αλλά αυτοί ζουν σε ειρήνη.

Γιατί ακόμα κι αν φαίνεται στους ανθρώπους ότι τιμωρούνται, η ελπίδα τους ξεχειλίζει αθανασία.»

Αυτά τα λόγια της Σοφίας του Σολομώντα είναι σαν να γράφτηκαν για σένα Νίκο μας.

Η ζωή σου, η δράση σου, η δημόσια και ιδιωτική παρουσία σου είναι η παρακαταθήκη σου!

Η παρακαταθήκη ενός δικαίου!

Ενός ακέραιου, ασυμβίβαστου ανθρώπου, ενός τρυφερού συζύγου και πατέρα, ενός συναδέλφου που νοιάζεται και μεριμνά.

Μέριμνα ανύστακτη, καθημερινή, διακριτική.

Φροντίδα και αγώνας χωρίς επιδίωξη αναγνώρισης.

Η πολιτική σου ταυτότητα και η συνδικαλιστική δράση είναι, πάντα ήταν, αταλάντευτες και ασυμβίβαστες.

Ο ακηδεμόνευτος συνδικαλισμός υπέρ των συναδέλφων και του δημοσίου συμφέροντος ανόθευτος από σκοπιμότητες.

Η αγάπη σου για την πατρίδα, η εμμονή σου στην δημοκρατία και την συμμετοχή, η έμπνευσή σου από τις σοσιαλιστικές ιδέες δεν έγιναν ποτέ ξύλινος λόγος ή γραμμή. Αλλά πρακτική υπηρέτηση του συνόλου!

Η ίδρυση της Ομοσπονδίας και κυρίως του Ταμείου Αλληλοβοήθειας το μαρτυρούν.

Φίλος καλός και πιστός!

Στα γλέντια και στις χαρές μας μέτοχος! Στις λύπες διακριτικός συμπαραστάτης.

Αρνούμαι να μιλήσω για σένα σε παρελθόντα χρόνο!

Εξ άλλου οι παλαβοί Έλληνες πιστεύουμε ότι με θάνατο ο θάνατος νικιέται και χαρτζιλικώνουμε τον περαματάρη!

Στους αγώνες μας θα είσαι πάντα στο μπροστινό πανό!

Στα γλέντια μας εμψυχωτής και οινοχόος!

Για την σύζυγό σου και τα παιδιά σου άγγελος προστάτης!

Δεν θα μείνουν μόνοι τους! Είναι μέρος της μεγάλης μας οικογένειας!

Μιάς οικογένειας που είναι εδώ ολόκληρη παρούσα! Σήμερα, στην τελευταία σου συνέλευση, δεν χρειάζεται να μετρήσουμε για την απαρτία! Γιατί είμαστε όλοι εδώ!

Καλή αντάμωση αδερφέ!

 Το τελευταίο αντίο στο Νίκο Αλεξόπουλο, 

Δώρα Κατσιβαρδάκου

Διευθύντρια της Γενικής Γραμματείας 

Ισότητας των Φύλων 

του Υπουργείου Εσωτερικων (ΓΓΙΦ/ΥΠΕΣ)

Αγαπημένε μας φίλε, καλέ μας συνάδελφε, άξιε Πρόεδρε, υπεροχε άνθρωπε, Νίκο μας!

 Λένε πως οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν, όσο η μνήμη τους μένει ζωντανή! Κι εμείς, οι συναδέλφισσες σου στη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων, έχουμε τόσα πολλά να θυμόμαστε από σένα! Τότε, το 2013, που αγωνίστηκες  μαζί μας και μαζί αποτρέψαμε τη κατάργηση της ΓΓΙΦ. Αργότερα, που σου ζήτησα να έρθεις μαζί μου στη συζήτηση της καταγγελίας μας εναντίον σεξιστικής  διαφήμισης. Και ηρθες, κι ας είχες σπάσει το πόδι σου τη προηγούμενη μέρα! Δε σε σταματούσε τίποτα  προκειμένου   να υπερασπιστείς  ένα δίκαιο  κοινωνικό ή εργασιακό αίτημα! Γιατί ήσουν αυτό! Ένας άντρας με καθαρή ψυχή, μεγάλη καρδιά, υψηλή πνευματική και συναισθηματική νοημοσύνη. Ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος που είχε επίγνωση ότι τούτος ο κόσμος θα πάει μπροστά μόνο με μαζικούς αγώνες για κοινωνικη αλληλεγγύη, σεβασμό στη διαφορετικότητα, ισότητα, κοινωνική δικαιοσύνη. Κι έκανες τα ιδανικά σου τρόπο ζωής. Και φρόντιζες και την οικογένεια σου και τους συναδέλφους σου και τους φίλους σου με ένα τρόπο που μας έκανε καλύτερους ανθρώπους. Γιατί με το οξύ σου πνεύμα, το πολιτικό σου λόγο, αλλά και το χιούμορ και την ανθρωπιά σου, μας έδειχνεςτο δρόμο για το κοσμο που θέλουμε, για το κόσμο που αξίζει να ζούμε.

Φεύγεις οδυνηρά νωρίς αγαπημένε μας φίλε! Είμαστε βέβαιες ότι είσαι ήδη στη γειτονιά των αγγέλων. Γιατί αυτό ήσουν και στο σύντομο πέρασμά σου από το κόσμο τούτο. Ο άγγελος κάθε αδύναμου κι αδικημένου! Είμαστε περήφανες που σε γνωρίσαμε, που ήμασταν φίλες σου! Η οικογένειά σου μπορεί να είναι για πάντα περήφανη γιατί αξιώθηκε να έχει εσένα πατέρα, σύζυγό, γιό, αδελφό! Υποσχόμαστε να τιμήσουμε τις παρακαταθήκες σου. Κυρίως, υποσχόμαστε να σταθούμε στην οικογένεια σου, που ορφάνεψε τόσο ξαφνικά και άδικα!

Καλό σου παράδεισο Πρόεδρέ μας!

Αναπαύσου εν ειρηνη!

Αποχαιρετώντας τον συνάδελφο, φίλο, αδερφό Νίκο

Αθήνα 11/06/2018

Παναγιώτης Σαμαρτζής

Πώς να στριμώξεις 26 χρόνια σε ένα χαρτί; Και πώς να τα πεις σε έναν φίλο αδερφικό για να τον αποχαιρετήσεις;

Έναν άνθρωπο ονειροπόλο, που χωρούσε πολλούς στα όνειρά του, που με πείσμα, πάθος και παράδοξη σκέψη, αγάπησε την αυτοδιοίκηση, δόθηκε στον συνδικαλισμό, περπάτησε στην πολιτική, τίμησε την φιλία, υποστήριξε τον αδύνατο, αγάπησε την οικογένειά του.

Που βάδισε στο φώς και με προσωπικό κόστος, έλεγε τα πράγματα που πίστευε και πάλευε για αυτά.

Σαν χτες ήταν που βρέθηκες στην πρώτη γραμμή για τον «Καποδίστρια» και μετά στους σεισμούς της Αθήνας.

Που ξεκίνησες να αφιερώνεις πολύ χρόνο, ενέργεια και μεράκι για να ζωντανέψει ο Σύλλογος, να φτιαχτεί η Ομοσπονδία, να δημιουργηθεί το Ταμείο Αλληλοβοήθειας.

Οι παιδικές κατασκηνώσεις, οι εκδρομές των υπαλλήλων, ο σύλλογος των συνταξιούχων, η διοργάνωση της αιμοδοσίας, οι Χριστουγεννιάτικες γιορτές, η μισθολογική μας αναβάθμιση – για όσο την προλάβαμε- έχουν πίσω τους τη δική σου σφραγίδα Νίκο.

Και σε όλα αυτά, πρόλαβες  μιαν Άνοιξη να γνωρίσεις την Μαρία και να φτιάξετε τη δική σας οικογένεια, που τόσο πολύ ήθελες.

Μιλούσες και έπραττες για αυτήν και ακούγαμε και βλέπαμε την αγάπη σου, το νοιάξιμό σου, την φροντίδα σου και την υπερηφάνεια σου.

Πάλεψες όλα αυτά τα χρόνια στο φώς, για περισσότερη Δημοκρατία, για καλύτερες μεταξύ μας σχέσεις, για αξιοκρατία.

Αγώνες δύσκολοι με μεγάλες πιθανότητες αποτυχίας, αλλά πάντα σε προκαλούσε το δύσκολο.

Τώρα θα πορευτούμε με αυτά που μάθαμε μαζί σου.

Το πείσμα, την ανεκτικότητα, την ντομπροσύνη, το κιμπαριλίκι, παλεύοντας για την βοήθεια στον άλλο όταν έχει ανάγκη, για να κρατήσουμε το παράθυρο ανοικτό στο όνειρο, για να φοβόμαστε λιγότερο το αβέβαιο.

Ζήσαμε πολλά, μεγαλώσαμε μαζί. Δώσαμε ο ένας στον άλλο, ότι μπορούσαμε να δώσουμε και πήραμε ότι μπορέσαμε να πάρουμε.

Σε ευχαριστώ από καρδιάς για όλα όσα μοιραστήκαμε.

Συγγνώμη από καρδιάς για όλα όσα μας πίκραναν.

Και χαίρομαι που είχαμε την ευλογημένη τύχη να ξανασμίξουμε, να ξαναμοιραστούμε πράγματα, όνειρα, σκέψεις, συναισθήματα.

Είχαμε πια καταλάβει ότι ο δρόμος που επιλέξαμε να ακολουθήσουμε, είναι ο επικίνδυνος, που απαιτεί συνεχή προσοχή και διάθεση για μάθηση. Και παλέψαμε να μάθουμε να αναγνωρίζουμε ποιος και τι μέσα στην κόλαση, δεν είναι κόλαση, και να του δώσουμε διάρκεια, να του δώσουμε χώρο.

Το παλέψαμε Νίκο μου και για αυτό σε ευχαριστούμε.

Και να ξέρεις, θα μας λείψεις.

Καλό ταξίδι φίλε Νίκο, αγαπημένε Αρκά.