Πρόσθετο Πρωτόκολλο του Ευρωπαϊκού Χάρτη Αυτονομίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σχετικά με το δικαίωμα συμμετοχής στις υποθέσεις των ΟΤΑ

Ουτρέχτη, 16.XI.2009

Προοίμιο

Τα κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης που υπογράφουν το παρόν πρόσθετο Πρωτόκολλο του Ευρωπαϊκού Χάρτη Αυτονομίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (εφεξής «ο Χάρτης»)

Εκτιμώντας ότι σκοπός του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι η επίτευξη μεγαλύτερης ενότητας μεταξύ των μελών του με στόχο τη διαφύλαξη και την προαγωγή των ιδεωδών και των αρχών που αποτελούν κοινή τους κληρονομιά·

Εκτιμώντας ότι το δικαίωμα συμμετοχής στη διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων συγκαταλέγεται στις δημοκρατικές αρχές τις οποίες συμμερίζονται όλα τα κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης·

Εκτιμώντας ότι η εξέλιξη που σημειώθηκε στα κράτη-μέλη ανέδειξε την πρωταρχική σημασία της αρχής αυτής για την αυτονομία της τοπικής αυτοδιοίκησης·

Εκτιμώντας ότι θα ήταν σκόπιμο ο Χάρτης να περιλαμβάνει συμπληρωματικές  διατάξεις που να διαφυλάττουν το δικαίωμα συμμετοχής στις υποθέσεις των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης·

Έχοντας υπόψη τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόσβαση σε δημόσια έγγραφα, η οποία εγκρίθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 27 Νοεμβρίου 2008·

Έχοντας επίσης υπόψη τη Διακήρυξη και το Σχέδιο Δράσης που υιοθετήθηκαν κατά την 3η Σύνοδο Κορυφής των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης (Βαρσοβία, 16 και 17 Μαΐου 2005),

Συμφώνησαν τα ακόλουθα:

Τοπική και περιφερειακή δημοκρατία στην Ελλάδα: Σύσταση 372 (2015) του Κογκρέσου Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών Συμβουλίου της Ευρώπης

Σύσταση 372 (2015)[1] TOC 28η ΣΥΝΟΔΟΣ/ Στρασβούργο 24-26 Μαρτίου 2015

                                                       Οι συνεισηγητες της Σύστασης

Gudrun MOSLER-TÖRNSTRÖM, Αυστρία (R, SOC).

Artur TORRES PEREIRA, Πορτογαλία (L, EPP/CCE)

Σύσταση 372 (2015)[1] TOC

1. Το Κογκρέσο Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης αναφέρεται στα:

α. Άρθρο 2, παράγραφος 1.β. της Νομικής Απόφασης CM/Res(2011)2 σχετικά με το Κογκρέσο, που προβλέπει ότι ένας από τους στόχους του Κογκρέσου θα είναι η "υποβολή προτάσεων στην Επιτροπή Υπουργών με σκοπό την προαγωγή της τοπικής και περιφερειακής δημοκρατίας",

β. Άρθρο 2, παράγραφος 3 της Νομικής Απόφασης  CM/Res(2011)2 σχετικά με το Κογκρέσο, που ορίζει ότι "Το Κογκρέσο θα προετοιμάζει σε τακτά χρονικά διαστήματα εκθέσεις ανά χώρα για την κατάσταση της τοπικής και περιφερειακής δημοκρατίας σε όλα τα κράτη μέλη και σε κράτη που έχουν υποβάλει αίτηση ένταξης στο Συμβούλιο της Ευρώπης και θα διασφαλίζει, ειδικότερα, ότι εφαρμόζονται οι αρχές  του Ευρωπαϊκού Χάρτη Τοπικής Αυτοδιοίκησης",

γ. Ψήφισμα 307 (2010) REV2 για τις διαδικασίες παρακολούθησης των υποχρεώσεων και των δεσμεύσεων τις οποίες ανέλαβαν τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης σε σχέση με την επικύρωση του Χάρτη Τοπικής Αυτοδιοίκησης,

δ. Ψήφισμα 299 (2010) του Κογκρέσου σχετικά με τη συνέχεια που δόθηκε από το Κογκρέσο στη Διάσκεψη των Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης αρμόδιων για την Τοπική και Περιφερειακή Κυβέρνηση (Ουτρέχτη, Ολλανδία, 16‑17 Νοεμβρίου 2009), που ορίζει ότι το Κογκρέσο θα χρησιμοποιήσει το Πλαίσιο Αναφοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Περιφερειακή Δημοκρατία στις δραστηριότητες παρακολούθησης, καθώς και την απάντηση που διατύπωσε η Επιτροπή Υπουργών του Κογκρέσου στη σύσταση 282 (2010) (CM / Cong (2011) Rec 282final, ενθαρρύνοντας τις κυβερνήσεις των κρατών μελών να λαμβάνουν υπόψη τα παραπάνω Πλαίσιο Αναφοράς,

ε. Σύσταση  219 (2007) του Κογκρέσου σχετικά με το καθεστώς των πρωτευουσών,

στ. Το συνημμένο επεξηγηματικό υπόμνημα για την τοπική και περιφερειακή δημοκρατία στην Ελλάδα.

Πέρα από τις εκλογές: Η χρήση μεθόδων διαβούλευσης σε ευρωπαϊκούς Δήμους και Περιφέρειες

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΓΚΡΕΣΟΥ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Εισηγητής:
Karl-Heinz LAMBERTZ,
 Βέλγιο (R, SOC/G/PD)

Ψήφισμα 480/42η ΣΥΝΕΔΡΙΑ/Εκθεση/CG(2022)42-12τελικός/23 Μαρτίου 2022

ΨΗΦΙΣΜΑ

1. Το Συνέδριο των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης (εφεξής «το Συνέδριο») αναφέρεται:

1. Άρθρο 3.2 του Ευρωπαϊκού Χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (εφεξής «ο Χάρτης»).

2. Στο πρόσθετο πρωτόκολλο στον Ευρωπαϊκό Χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σχετικά με το δικαίωμα συμμετοχής στις υποθέσεις τοπικής αρχής, ιδίως το άρθρο 2.2.ii.a·

3. Στις Προτεραιότητες του Συνεδρίου 2021-2026, ιδίως Προτεραιότητα β: Δημοκρατικές κοινωνίες: ποιότητα αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και συμμετοχή των πολιτών·

4. Στο Ψήφισμα 326 (2011) του Κογκρέσου σχετικά με τη συμμετοχή των πολιτών σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο στην Ευρώπη·

5. Στο Ψήφισμα 452 (2019) του Κογκρέσου σχετικά με τον αναθεωρημένο κώδικα ορθής πρακτικής για τη συμμετοχή των πολιτών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων·

6. Στην Ατζέντα των Ηνωμένων Εθνών 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, ιδίως τον Στόχος 16: Προώθηση ειρηνικών και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνιών για βιώσιμη ανάπτυξη, παροχή πρόσβασης στη δικαιοσύνη για όλους και οικοδόμηση αποτελεσματικών, υπεύθυνων και χωρίς αποκλεισμούς θεσμών σε όλα τα επίπεδα.

Υδατικοί πόροι υπό πίεση: προς καλύτερη τοπική και περιφερειακή διακυβέρνηση

ΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΙ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΓΚΡΕΣΟΥ ΤΟΠΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (Congress of Local and Regional Authorities0

48η ΣΥΝΕΔΡΙΑ/ Έκθεση/ CG(2025)48-14 prov/ 8 Ιανουαρίου 2025

Επιτροπή Διακυβέρνησης, Δέσμευσης των Πολιτών και Περιβάλλοντος (Επιτροπή Διακυβέρνησης)

Οι Συνεισηγητές της Έκθεσης  
Teuvo HATVA, Φινλανδία (R, ILDG)
Heiða Björg HILMISDOTTIR,
Ισλανδία (L, SOC/G/PD) 

Περίληψη

Η ποσότητα και η ποιότητα του νερού είναι καθοριστικής σημασίας για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο υδάτινος πόρος. Η κλιματική αλλαγή και η αστικοποίηση θέτουν τη χρήση του νερού υπό αυξημένη πίεση. Η τρέχουσα χρήση νερού είναι κυρίως γραμμική και μη βιώσιμη. Οι  τοπικές και περιφερειακές αρχές είναι σε θέση να εφαρμόσουν βιώσιμη διαχείριση του νερού χάρη στις αρμοδιότητες τοπικού σχεδιασμού, την εγγύτητα με όλους τους χρήστες νερού και το δίκτυο των ενδιαφερομένων που επηρεάζουν κατά κάποιο τρόπο τη χρήση του νερού στην κοινωνία. Η αειφόρος διακυβέρνηση των υδάτων θα πρέπει να βασίζεται στη φυσική κίνηση του νερού (της λεκάνης απορροής και της δεξαμενής υπόγειων υδάτων), δεδομένου ότι το νερό κινείται πέρα ​​από διοικητικά και εθνικά σύνορα. Η διακυβέρνηση των υδάτων θα πρέπει να είναι προσανατολισμένη στα ανθρώπινα δικαιώματα, δίνοντας έμφαση στη δίκαιη πρόσβαση στο νερό και δημοκρατική, με τη συμμετοχή όλων των επιπέδων διακυβέρνησης και όλων των σχετικών ενδιαφερομένων.

Η αειφόρος διακυβέρνηση των υδάτων είναι μια διαδικασία που πρέπει να καθοδηγείται και να στελεχώνεται από ανθρώπους, των οποίων οι τοπικοί και περιφερειακοί πολιτικοί μπορούν να αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά του έργου για το μέλλον. Αυτή η εργασία πρέπει να οργανωθεί χωρίς αποκλεισμούς, έτσι ώστε να διασφαλίζεται ότι λαμβάνονται υπόψη κατά τη διαδικασία τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές απαιτήσεις. Το νερό είναι ένας μοναδικός πόρος χωρίς τον οποίο κανένα ζωντανό πλάσμα στη Γη δεν μπορεί να επιβιώσει. Η στρατηγική διακυβέρνηση των υδάτων από τοπικούς και περιφερειακούς εκλεγμένους εκπροσώπους είναι επομένως ζωτικής σημασίας.

Η ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ. ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 101 &102 Συντ.

 Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

 

Το παρόν κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο μου: Δημήτρης Ι. Κατσούλης, ΤΟΜΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ. Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες πέρα από τον «Καλλικράτη» και τον «Κλεισθένη Ι» Εκδόσεις Δεδεμάδη. Αθήνα, 2019, σελ.444-454

 

Στο ως άνω Βιβλίο μου από το 2019 διατύπωσα την παρακάτω πρόταση αναθεώρησης των άρθρων 101 και 102 Συντ. Η αναδημοσίευση σκοπεύει στην συνεισφορά στον διάλογο για την Αλλαγή στο Κράτος ήτοι την μετάβαση σε ένα σύστημα Πολυεπίπεδης Δημοκρατικής Συγκρότησης με πραγμάτωση της ουσιαστικής αποκέντρωσης και της μεταφοράς της εξουσίας πλησιέστερα στον πολίτη έτσι ώστε η συμμετοχή του να είναι εφικτή και πραγματική αλλά και η λογοδοσία των δημοσίων εξουσιών να καθίσταται πραγματική εμπεδώνοντας έτσι την αρχή της διαφάνειας. Ο συγκεντρωτισμός αποξενώνει τον πολίτη από την δημόσια εξουσία, αποκλείει την πραγματική λογοδοσία και εμπεδώνει την αδιαφάνεια.

Στο παρακάτω κείμενο όπου γίνεται λόγος για «επιτελικό κράτος» δεν έχει καμία σχέση με το «επιτελικό κράτος του Ν.  4622/2019 το οποίο είναι κυρίως συγκεντρωτικό καθώς δεν υφίσταται κατά κυριολεξία επιτελικό κράτος χωρίς ταυτόχρονη αποκέντρωση των εκτελεστικών λειτουργιών στα παρακάτω επίπεδα διακυβέρνησης.

 

ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΜΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΑΝΘΕΚΤΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ: ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΙΟ ΦΙΛΟΔΟΞΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ

 

Η Διάσκεψη των Περιφερειακών Θαλάσσιων Περιφερειών (CRPM) εκπροσωπεί περισσότερες από 150 περιφερειακές αρχές που ανήκουν σε 24 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλα κράτη. Οργανωμένη σε γεωγραφικές επιτροπές, η CRPM εργάζεται για να θέσει την αρμονική εδαφική ανάπτυξη στο επίκεντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών της.

ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΜΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΑΝΘΕΚΤΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ: ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΙΟ ΦΙΛΟΔΟΞΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ

 Εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση της CRPM, 4 Οκτωβρίου 2024, Gozo (Μάλτα)

Την τελευταία δεκαετία, η πολιτική δράση σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο επικεντρώθηκε κυρίως στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής. Σήμερα, δεν περνάει μέρα χωρίς να αντιμετωπίζουμε αυξανόμενες ανησυχίες για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής (ακραία καιρικά φαινόμενα, άνοδος της στάθμης της θάλασσας, υπερθέρμανση του πλανήτη και λιώσιμο των παγετώνων, αύξηση των ανθρώπινων ασθενειών κ.λπ.). Οι προσπάθειες για την προώθηση της εδαφικής ανθεκτικότητας και της προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή πρέπει επίσης να δώσουν προτεραιότητα στη διατήρηση και την αποκατάσταση της βιοποικιλότητας. Η ενσωμάτωση των προβληματισμών για τη βιοποικιλότητα στις κλιματικές πολιτικές βελτιώνει την ανθεκτικότητα των οικοσυστημάτων, μειώνοντας έτσι την ευπάθεια στις κλιματικές επιπτώσεις.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενόψει των νέων πολιτικών για την προγραμματική περίοδο 2028-2034, θα είναι σημαντικό να δοθεί πολύ μεγαλύτερη σημασία στις ενέργειες προσαρμογής και πρόληψης των κινδύνων. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω της αναθεώρησης του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου (νόμος για το κλίμα), του επαναπροσανατολισμού των στρατηγικών πρωτοβουλιών της ΕΕ (αποστολή προσαρμογής), της βελτίωσης της αποτελεσματικότητας της πολιτικής συνοχής (π αναθεώρηση του περιφερειακές στρατηγικές προσαρμογής και συναφή πολυετή κοινά σχέδια δράσης). Η δράση της ΕΕ πρέπει να συμβαδίζει με μια ισχυρότερη πολιτική δυναμική σε εθνικό επίπεδο. Από την άποψη αυτή, τα κράτη μέλη θα πρέπει να προετοιμάσουν τετραετείς εθνικούς στόχους προσαρμογής για να μπορέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παρακολουθεί και να αξιολογεί την πρόοδο των επιμέρους τροχιών των κρατών στην επίτευξη των στόχων προσαρμογής τους.